Το σωματίδιο του Θεού και το σύμπαν

  Το ονομάζουν σωματίδιο του Θεού: ένα μυστήριο υποατομικό σωματίδιο που διαπερνά ολόκληρο το σύμπαν και εξηγεί με ποιο τρόπο απέκτησε μάζα οτιδήποτε υπάρχει στον Κόσμο. Κανένας όμως δεν το έχει δει ποτέ το σωματίδιο του Θεού ή σωματίδιο Higgs όπως λέγεται. Μερικοί λένε ότι δεν υπάρχει αλλά, χωρίς να χάνουν την πίστη τους, οι φυσικοί σε όλο τον κόσμο προετοιμάζονται να φτιάξουν ένα από το πιο φιλόδοξα και ακριβά επιστημονικά πειράματα που έχει δει ποτέ ο κόσμος, με στόχο τον εντοπισμό του.

Σε μια συνεδρίαση στο Πεκίνο στις 20 Αυγούστου, 12 εμπειρογνώμονες από πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιαπωνίας, της Αμερικής και της Γερμανίας ανήγγειλαν ότι έχουν συμφωνήσει σχετικά με ένα σχεδιάγραμμα για το νέο πείραμα - μια γιγαντιαία μηχανή συντριβής ατόμων που ονομάζεται Διεθνής Γραμμικός Συγκρουστής Σωματιδίων. Αλλά τώρα πρέπει να πείσουν τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους για να χρηματοδοτήσουν το πρόγραμμα με 5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Εγκατεστημένη στο υπέδαφος για να θωρακισθεί από τους κραδασμούς της γήινης επιφάνειας, η γιγαντιαία αυτή διάταξη θα επιταχύνει σωματίδια από τα δύο άκρα ενός τούνελ μήκους 32 χιλιομέτρων, φέρνοντάς τα σε μετωπική σύγκρουση. Τη στιγμή της σύγκρουσης, θα πλησιάζουν το ανώτατο όριο της ταχύτητας του φωτός. Η μία δέσμη των σωματιδίων θα συνίσταται από ηλεκτρόνια και η άλλη από τα "κατοπτρικά τους είδωλα", τα λεγόμενα ποζιτρόνια – σωματίδια αντιύλης κατά τα άλλα ταυτόσημα με τα ηλεκτρόνια, αλλά με αντίθετο (θετικό) ηλεκτρικό φορτίο.

Από τη σύγκρουση θα προκύψει μια κατακλυσμιαία έκλυση θερμότητας, φωτός και ακτινοβολίας, η οποία, όπως ελπίζουν οι θεωρητικοί φυσικοί, θα αποτελεί αντίγραφο, κατά κάποιο τρόπο, των πρώτων δισεκατομμυριοστών του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη που πιστεύεται ότι δημιούργησε το Σύμπαν. Ακριβώς σε αυτό το περιβάλλον υπολογίζεται ότι θα εντοπισθεί το ασύλληπτο "θεϊκό σωματίδιο" ή αλλιώς μποζόνιο Higgs, όπως ονομάζεται στην επιστημονική διάλεκτο.

Ο συγκρουστής δεν θα χτιστεί στη Μεγάλη Βρετανία (ενδιαφέρονται η Γερμανία, η Αμερική και η Ιαπωνία) αλλά οι βρετανοί επιστήμονες είναι αποφασισμένοι να διαδραματίσουν έναν κύριο ρόλο στο πρόγραμμα. Οι βρετανοί φυσικοί έχουν ήδη συμμετάσχει στον προγραμματισμό διάφορων βασικών τμημάτων του και το ερευνητικό Συμβούλιο Φυσικής και Αστρονομίας Σωματιδίων (PPARC), που χρηματοδοτεί την έρευνα σε αυτόν τον τομέα, περιμένει να δει εάν η κυβέρνηση συμφωνεί να επενδύσει η Μεγάλη Βρετανία κάπου  480 εκατομμύρια ευρώ στο πείραμα αυτό, την προσεχή δεκαετία. Μια απόφαση που αναμένεται το φθινόπωρο.

Ο βρετανός φυσικός Ian Halliday, του PPARC, χαρακτηρίζει το φιλόδοξο επιστημονικό πρόγραμμα ως "εξαιρετικά σημαντικό ορόσημο" για τη Φυσική των Στοιχειωδών Σωματιδίων, που καταπιάνεται με τα έσχατα μυστήρια της Ύλης και του Σύμπαντος. Τη δεκαετία του ’90 οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγκάσθηκαν κυριολεκτικά να ενταφιάσουν έναν παρόμοιο γραμμικό επιταχυντή στο Τέξας, που είχε αρχίσει να κατασκευάζεται, λόγω του υπέρογκου κόστους του έργου. Από τότε, οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι μόνο η ευρείας κλίμακας διεθνής συνεργασία θα μπορούσε να στηρίξει παρόμοια μεγαπειράματα.

"Ο Διεθνής Γραμμικός Συγκρουστής Επιταχυνομένων Σωματιδίων θα οδηγήσει την επιστήμη σε ολότελα ανεξερεύνητες περιοχές", δηλώνει ο Brian Foster από το Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης. "Θα μας βοηθήσει να δώσουμε απαντήσεις σε άκρως απαιτητικά ερωτήματα που βρίσκονται στην επιστημονική ατζέντα του 21ου αιώνα, όπως τα ερωτήματα για τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια, την πιθανή ύπαρξη περισσοτέρων των τεσσάρων διαστάσεων και τη θεμελιώδη φύση της ύλης, της ενέργειας, του χώρου και του χρόνου".

Το μποζόνιο Higgs, που χρωστάει την ονομασία του στον βρετανό θεωρητικό φυσικό Peter Higgs, ο οποίος διατύπωσε την υπόθεση γύρω από την ύπαρξή του τη δεκαετία του ’60, παίζει κομβικό ρόλο στην εξιχνίαση αυτών των προβλημάτων. Ο εντοπισμός του θα κλείσει την πιο σοβαρή «τρύπα» στη σύγχρονη θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων, τον μεγαλύτερο θρίαμβο και ταυτόχρονα τον πιο ενοχλητικό πονοκέφαλο της κβαντικής φυσικής.

Η εν λόγω θεωρία ονομάζεται Καθιερωμένο Μοντέλο και είναι, για τη Φυσική του μικρόκοσμου, ό,τι είναι ο Περιοδικός Πίνακας για τη Χημεία: Επιτρέπει στους ειδικούς να βάζουν τάξη στο φαινομενικό χάος των διαφόρων σωματιδίων, ταξινομώντας τα ανάλογα με τις ιδιότητές τους, σαν να βάζουν στη θέση τους τα διάφορα κομμάτια ενός παζλ.

Όπως όλες οι θεωρίες, όμως, το Καθιερωμένο Μοντέλο έχει αρχίσει να γερνάει καθώς, τα τελευταία χρόνια, μια σειρά νέων πειραμάτων αποκάλυψε διάφορες ανωμαλίες. Μία από τις πιο ενοχλητικές είναι η πειραματική διαπίστωση ότι διάφορα σωματίδια που θα έπρεπε, σύμφωνα με τη θεωρία, να είναι αβαρή, εμφανίζουν μη μηδενική μάζα. Το σωματίδιο Higgs θα μπορούσε να είναι ο από μηχανής θεός που θα σώσει τη θεωρία – οι επιστήμονες υποθέτουν ότι αλληλεπιδρά με όλα τα άλλα σωματίδια, προσδίδοντάς τους τη μάζα τους. Η ιδέα είναι τόσο γοητευτική, που να δικαιολογεί τη διάθεση δισεκατομμυρίων ευρώ στο κυνήγι του άπιαστου σωματιδίου.

Εκτός από το καθαρά γνωστικό ενδιαφέρον του, το μέγα πείραμα για το μποζόνιο Higgs μπορεί να έχει τεράστια "παράπλευρα κέρδη" ως προς την αντιμετώπιση του ενεργειακού προβλήματος.

Ο καθηγητής του φημισμένου Εργαστηρίου Ράδερφορντ, George Kalmus, εξηγεί: "O κόσμος αρχίζει να εξαντλεί τα εύκολα διαθέσιμα ενεργειακά του αποθέματα. Αν μάθουμε περισσότερα για την παράξενη διαπλοκή ύλης και ενέργειας, τότε οι πρακτικές εφαρμογές μπορεί να υπερβούν κάθε φαντασία".

Ένας άλλος επιταχυντής, ο Μεγάλος Συγκρουστής Αδρονίων, είναι ήδη υπό κατασκευή στο Κέντρο Πυρηνικών Μελετών και Ερευνών (CERN) κάτω από τις ελβετικές Άλπεις και πρόκειται να λειτουργήσει το 2007. Θα μπορούσε να έχει τη δυνατότητα να βρει το σωματίδιο Higgs, αλλά θα πει λίγα στους φυσικούς για τις αλληλεπιδράσεις του.

---

Η ιστορία του μποζονίου Higgs άρχισε το 1961, όταν ο Yoichiro Nambu, φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, έδειξε ότι μία διαδικασία που ονομάζεται "αυθόρμητο σπάσιμο συμμετρίας", είναι σε θέση να εξηγήσει από που προέρχεται η μάζα. Για να καταλάβετε τι σημαίνει, φανταστείτε μια μαρμάρινη έδρα πάνω από ένα μεξικάνικο καπέλο. Αυτό το σχήμα είναι συμμετρικό, επειδή φαίνεται το ίδιο από όλες τις κατευθύνσεις. Εντούτοις, το μάρμαρο δεν είναι σταθερό και η συμμετρία αυθόρμητα σπάει όταν πέφτει στο χείλος, στο άκρο του καπέλου. Αυτό μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά το πεδίο Higgs πραγματικά είναι σαν ένα μεξικάνικο καπέλο.

Ένα έτος αργότερα ο Jeffrey Goldstone, του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, και δύο μελλοντικοί νομπελίστες, οι Abdus Salam και Steven Weinberg, έδειξαν ότι υπήρξε μια ρωγμή σε αυτήν την προσέγγιση. Η πρώτη συμβολή του Higgs στο πρόβλημα αυτό - που έγινε πριν 40 χρόνια - ήταν να δείξει ότι ο Goldstone και οι συνάδελφοί του είχαν κάνει επίσης ένα λάθος. Αυτή η σημαντική ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στο Physics Letters.

Ο Higgs πήγε έπειτα για να δείξει ότι το αυθόρμητο σπάσιμο της συμμετρίας θα μπορούσε να εξηγήσει πώς σωματίδια που ήταν ήδη γνωστά τότε μπορούσαν να έχουν μάζα. Επιπλέον, η θεωρία του Higgs πρόβλεψε την ύπαρξη αυτού που το περιγράφει ως το "εναπομείναντα σωματίδιο". Αυτό το νέο σωματίδιο ήταν το μποζόνιο Higgs.

Ο Higgs έστειλε αυτό το δεύτερο αποτέλεσμα στο ίδιο περιοδικό, Physics Letters, αλλά του είπαν ότι δεν ήταν κατάλληλο για σύντομη δημοσίευση και αναγκάστηκε να το στείλει σε ένα άλλο περιοδικό. Εντούτοις, άκουσε αργότερα μέσω ενός συναδέλφου ότι η εργασία του είχε απορριφθεί επειδή οι συντάκτες του περιοδικού θεώρησαν ότι "δεν ήταν σχετική προφανώς  με τη φυσική". Αρχικά ο Higgs αγανάκτησε, αλλά αργότερα συνειδητοποίησε ότι το πρώτο σχέδιο της εργασίας του "ήταν ελλιπής". Της πρόσθεσε δύο παραγράφους και την έστειλε σε ένα αμερικανικό περιοδικό, το Physical Review Letters, όπου έγινε αποδεκτή.

Πάντως η επιστημονική κοινότητα της σωματιδιακής φυσικής χρειάστηκε πολύ χρόνο για να αναγνωρίσει τη σημασία αυτής της εργασίας που είχε κάνει ο φυσικός του Εδιμβούργου. Ο Higgs θυμάται τις συζητήσεις πάνω στην εργασία του στα δύσπιστα ακροατήρια στο Χάρβαρντ και στο Princeton. "Με αντιμετώπιζαν σαν τρελάρα", θυμάμαι. "Στο τέλος της ημέρας δέχονταν ότι δεν ήμουν, αλλά δεν συνειδητοποίησαν τι χρήσιμο θα μπορούσαν να κάνουν με την εργασία".

Τελικά, οι Weinberg και Salam - οι οποίοι είχαν δείξει ότι είχε κάνει λάθος ο Higgs - χρησιμοποίησαν το μηχανισμό Higgs για να κάνουν μία από τις μεγαλύτερες σημαντικές ανακαλύψεις στην ιστορία της φυσικής, όταν συνδύασαν τις ασθενείς και τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις σε μια ενιαία δύναμη την ηλεκτρασθενή. Οι Weinberg, Salam και ένας αμερικανός φυσικός, ο Sheldon Glashow, μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ του 1979 για τη φυσική για αυτήν την εργασία, και το μποζόνιο Higgs έγινε κομμάτι της φυσικής σωματιδίων.

Αν και ο Higgs είναι λίγο γνωστός έξω από την κοινότητα της φυσικής, το όνομά του έγινε γνωστό στα βρετανικά ΜΜΕ το 2002 όταν δημοσιεύτηκε στο Scotsman μια διαφωνία του Higgs με τον Stephen Hawking. Σύμφωνα με τον Higgs, αυτός είχε κάνει μερικές παρατηρήσεις για έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ του Hawking, που είναι πρώτιστα κοσμολόγος, και της κοινότητας των σωματιδιακών φυσικών. Τα δύο άτομα έχουν επιλύσει από τότε τις διαφορές τους, αν και ο Hawking ακόμα θεωρεί ότι το μποζόνιο Higgs δεν θα βρεθεί ποτέ.

Το υπόλοιπο δεν είναι εντελώς ιστορία, επειδή κανένας δεν έχει βρει ακόμα το μποζόνιο Higgs. Ο Higgs και χιλιάδες άλλοι φυσικοί είναι βέβαιοι ότι θα παρουσιαστεί μια μέρα στον Μεγάλο Συγκρουστή Αδρονίων  (LHC) του CERN. Εάν αυτό συμβεί τότε ο Higgs - και ενδεχομένως οι Englert και Brout - θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους για την τελετή των βραβείων Νόμπελ στη Στοκχόλμη. Και εάν το μποζόνιο Higgs δεν μπορεί να βρεθεί στο LHC, οι φυσικοί θα έχουν ακόμα ένα τεράστιο πρόβλημα να λύσουν.

Για πρώτη φορά ανακαλύφθηκε από το διάστημα ότι οι καταιγίδες της Γης δημιουργούν ακτίνες αντιύλης

Το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-γάμα "Φέρμι" ανακάλυψε τυχαία ότι οι γήινες καταιγίδες παράγουν ακτίνες αντιύλης. Πρόκειται για μια απρόσμενη ανακάλυψη, μια από τις πιο σημαντικές στον τομέα των γεωεπιστημών εδώ και πολύ καιρό.

Οι ηλεκτρικές καταιγίδες στον πλανήτη μας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια ότι μπορούν να δημιουργήσουν σπινθήρες ακτίνων γάμα, όμως τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι επίσης παράγονται ρεύματα ηλεκτρονίων και αντι-ηλεκτρονίων (δηλαδή ποζιτρονίων), που είναι το αντίστοιχό τους στην αντιύλη.

Το εντυπωσιακό εύρημα, που θα παρουσιαστεί στο περιοδικό γεωφυσικής "Geophysical Research Letters", ανακοινώθηκε από τους επιστήμονες, με επικεφαλής την ερευνήτρια της NASA Τζούλι Μακένερι, στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης, σύμφωνα με το BBC.

Η ανακάλυψη δημιουργεί ένα νέο μυστήριο γύρω από τις γήινες ακτίνες γάμα, που εκτιμάται ότι δημιουργούνται κατά μέσο όρο περίπου 500 φορές τη μέρα στη διάρκεια των καταιγίδων στον πλανήτη μας. Προκύπτουν μέσα από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση του φωτός και της ύλης και η προέλευσή τους δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητή από τους επιστήμονες.

Οι καταιγίδες δημιουργούν συχνά ηλεκτρικά πεδία πολύ υψηλής ενέργειας, ένδειξη για τα οποία αποτελούν οι κεραυνοί. Τα ηλεκτρόνια στις περιοχές της καταιγίδες επιταχύνονται φτάνοντας σχεδόν στην ταχύτητα του φωτός και εκπέμπουν ακτίνες-γάμα, καθώς συγκρούονται με άτομα και μόρια που συναντούν στην πορεία τους. Για μόλις ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, είναι δυνατό να παραχθούν τόσα πολλά φορτισμένα σωματίδια, όσα συνολικά διαπερνούν όλη την ατμόσφαιρα της Γης από οποιοδήποτε άλλη αιτία.

Το τηλεσκόπιο Fermi, που εκτοξεύτηκε στα μέσα του 2008, έχει κατασκευαστεί για να ανιχνεύει τις φωτεινές εκρήξεις ακτίνων-γάμα σε κάθε γωνία του σύμπαντος. Στο πλαίσιο αυτό, έχει εντοπίσει πανίσχυρα φαινόμενα εκπομπής ακτίνων-γάμα από τις εσχατιές του σύμπαντος, λιγότερο ισχυρές ακτίνες από τον γαλαξία μας, καθώς επίσης από τον ήλιο, αλλά και από την ίδια τη Γη.

Τώρα πλέον ανακαλύπτεται ότι στις γήινες καταιγίδες, όταν οι ακτίνες γάμα περνάνε κοντά από τους πυρήνες των ατόμων, μπορούν να διαχωρίσουν την ενέργειά τους σε ένα ζευγάρι ύλης-αντιύλης (ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων), τα οποία στη συνέχεια, επειδή είναι ηλεκτρικά φορτισμένα, ευθυγραμμίζονται με τις γραμμές του γήινου μαγνητικού πεδίου και ταξιδεύουν τεράστιες αποστάσεις με την μορφή εστιασμένων ακτίνων ύλης και αντιύλης, οι οποίες κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις.

Αυτός ο "χορός" φωτός και ύλης συνεχίζεται όταν τα ποζιτρόνια συναντούν ξανά ηλεκτρόνια, οπότε ανασυνδυάζονται και παράγουν μια λάμψη φωτός χαρακτηριστικού χρώματος. Είναι αυτό το χρώμα που εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο και αποτελεί την "υπογραφή" της παραγωγής αντιύλης.

"Η ιδέα ότι σε οποιονδήποτε πλανήτη που έχει καταιγίδες, αυτές μπορούν να δημιουργήσουν αντιύλη, η οποία μετά εκτοξεύεται στο διάστημα με την μορφή εστιασμένων ακτίνων, οι οποίες είναι δυνατό να ανιχνευθούν από ένα διαστημικό σκάφος, ακούγεται σαν βγαλμένη κατευθείαν από επιστημονική φαντασία", δήλωσε ο ειδικός σε θέματα ηλεκτρισμού της ατμόσφαιρας Στίβεν Κόνορ του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα, ο οποίος έκανε λόγο για "εντυπωσιακή ανακάλυψη", με επιπτώσεις στην κατανόηση των ίδιων των αστραπών, οι οποίες ως φαινόμενο! δεν είναι κατανοητές ακόμα στην εντέλεια.

ΣΕΛΗΝΗ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ;

ΣΕΛΗΝΗ:  Η ΕΥΑ, ‘ Η  Η  ΑΔΕΛΦΗ  ΤΗΣ  ΓΗΣ;

        Μερικοί  επιστήμονες    υποστηρίζουν ότι η Σελήνη δεν παίζει κανένα ρόλο στη Βιολογία του Σύμπαντος,   ούτε επηρεάζει  τη ζωή στη Γη. Κι ακόμη ότι  δεν έχει καμιά   σχέση με τη διαμόρφωση του κλίματος και του καιρού, στα  διάφορα  σημεία  της  υδρογείου.

       Τη θεωρούν απλό καθρέφτη που αντανακλά το  ηλιακό  φως,  μούσα των ποιητών   και  προστάτη των ερωτευμένων.

        Υπάρχουν,   όμως,   εργασίες, έρευνες και  διαπιστώσεις    πολλών διαπρεπών επιστημόνων, που εκμηδενίζουν τις απόψεις αυτές,   αφού έχουν να παρουσιάσουν στοιχεία τα  οποία αποδεικνύουν  ότι η Σελήνη,  που είναι το πιο κοντινό ουράνιο  σώμα  στη   Γη,   παίζει  σημαντικό ρόλο  στη  διαμόρφωση της ζωής πάνω στον   Πλανήτη μας.

        Όπως είναι γνωστό  η  Σελήνη   περιστρέφεται   γύρω  από  τη  Γη σε 29  μέρες 12 ώρες και 44 λεπτά. Στο διάστημα  αυτό γίνονται και οι 4 φάσεις της.

      Ο χρόνος αυτός είναι μια αναλογία του  κύκλου  του Κρόνου  γύρω  από τον Ηλιο,  29 έτη  5 μήνες 17 ημέρες, γεγονός που κάτι σημαντικό σημαίνει.

        Στο ίδιο διάστημα  η Σελήνη   κάνει κι' αυτή μια περιστροφή γύρω από τον άξονά της, από δυσμάς προς ανατολάς, σε  χρόνο 27 ημέρες  7 ώρες και 43 λεπτά.

        Το γεγονός, όμως, ότι  κάθε μέρα  σε κάθε  τόπο, ανατέλλει  όλο και πιο αργά, μας αποκλείει  τη δυνατότητα  να δούμε  το αθέατό της ημισφαίριο – είναι έτσι ρυθμισμένη.

        Μόνο μια ειδική κίνηση  της Σελήνης, η λίκνιση, επιτρέπει  κατά καιρούς  να δούμε και πέρα από το συνηθισμένο ημισφαίριο, προς το αθέατο, σε ποσοστό 18%. Αυτό όμως μόνο οι αστρονόμοι μπορούν να το προσέξουν.

      Αν τώρα έρθουμε  «στα γρανάζια του πλανητικού συστήματος»,  στο καλορυθμισμένο ρολόι ,  η Σελήνη μοιάζει να είναι ο παλινδρομών  τροχός με την τρίχα  στο γνωστό μας  παλιό  ρολόι.

                                  ΣΕΛΗΝΗ    Η   ΑΔΕΛΦΗ  ΤΗΣ   ΓΗΣ;

       Η ανάλυση των πετρωμάτων της Σελήνης, που έγινε τόσο  από τους Σοβιετικούς όσο και από τους Αμερικανούς επιστήμονες,  αμφισβητεί  ότι η χλωμή θεά,  αποσπάσθηκε από τη Γη,  από την πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού.  Ότι   είναι Εύα  από την πλευρά του Αδάμ.  Ότι  είναι κόρη της Γης,  αλλά  δείχνει  ότι είναι  αδελφή της, που  δημιουργήθηκε ίσως νωρίτερα από τη Γη, πριν από 5 δισεκατομμύρια  χρόνια. Και  «είδε»  τη  Γη να εξελίσσεται στη σημερινή της μορφή.

         Αυτή  η  άποψη  προέρχεται από τη διαπίστωση ότι τα  πετρώματα   της  Γης και της Σελήνης, δεν μοιάζουν καθόλου. Ωστόσο  στη Σελήνη βρέθηκαν ασβεστόλιθοι που συνδέονται  στενά   με την οργανική   ύλη.

        Η «θεά Εκάτη των  Αρχαίων»  δεν είναι τελείως νεκρό σώμα. Διάφορες διεργασίες γίνονται στο δορυφόρο μας. Όπως εκρήξεις  ηφαιστείων με εκτοξεύσεις αερίων και υδρατμών.  Οι  σεισμοί είναι  πυκνοί, αλλά μικρής έντασης, μέχρι 1 ρίχτερ.  Γεγονός πού   σημαίνει  ότι είναι ανάλογοι του  μεγέθους της Σελήνης. Διαρκούν   όμως δραματικά περισσότερο. Διαρκούν  πολλές ώρες. Η  Σελήνη μοιάζει

με μια καμπάνα που συνεχίζει να πάλλεται μετά το πρώτο   χτύπημα.

       Ακόμη σημειώνονται τα παροδικά σεληνιακά φαινόμενα, διάφορες εκλάμψεις και αλλαγές χρωμάτων μέσα σε κρατήρες που δεν έχουν ακόμα ερμηνευθεί.    

      Στην  περίοδο της Νέας Σελήνης ή σεληνιακή  σφαίρα δε στέλνει ούτε φως  ούτε θερμότητα.  Κατά την Πανσέληνο  τα φαινόμενα αυτά  αναπτύσσονται  στο ανώτατο όριο.

        Η Σελήνη  αντανακλά το 15% του ηλιακού   φωτός που δέχεται  στη Γη, κατά την  Πανσέληνο.   Το φως που εκπέμπει είναι 500.000 φορές   λιγότερο από αυτό του    Ηλιου.  Η  θερμότητα  που  εκπέμπει είναι 188.000 φορές μικρότερη. Μη   νομίσουμε όμως  ότι ή Σελήνη μόνο μας στέλνει:

        Παίρνει   από   μας φως, και μαγνητισμό   που  εκπέμπει η   Γη.

        Ο   μαγνητισμός είναι εκείνος που παίζει   σημαντικό  ρόλο  στη  σχέση  Γης  - Σελήνης.

       Η  Σελήνη δημιουργεί  γύρω της ασθενές μαγνητικό πεδίο, αλλά ανιχνεύσιμο. Αυτό  είναι μία πρόσφατη σημαντική ανακάλυψη. Διότι μαγνητικό  πεδίο , σημαίνει ρευστός πυρήνας στο  κέντρο της σεληνιακής σφαίρας. Το μαγνητικό πεδίο του δορυφόρου μας είναι  πολύ  περίπλοκο. Επειδή δε, είναι κοντά μας, επηρεάζει τη Γη σημαντικά.

         Φαίνεται να υπάρχουν τρία είδη:

     Το εξωτερικό, που μελετήθηκε από τη Σεληνιακή τροχιά, τα μόνιμα  μαγνητικά πεδία που  υπάρχουν σε  συγκεκριμένες περιοχές, και τα πεδία που παράγονται με αλληλεπιδράσεις, με τον ηλιακό άνεμο. ( Ο τελευταίας είναι μια  ροή σωματιδίων ιονισμένων, που προέρχονται  από τον  Ηλιο).  Η  μέση ένταση του πεδίου είναι μονάχα το ένα δεκάκις χιλιοστό  της γήινης,  αλλά σ' ορισμένα σημεία, αυτό φαίνεται να αυξάνεται από δέκα μέχρι εκατό φορές, ένα γεγονός που καλύπτεται ακόμα από αρκετό μυστήριο, μια που η αιτία μιας τέτοιας μαγνητικής διατάραξης δεν έχει  ανακαλυφθεί ακόμα.

     Η  μαγνητόσφαιρα  της Σελήνης επηρεάζεται από τον ηλιακό  άνεμο και από το μαγνητικό πεδίο της Γης.

       Έχει επιστημονικά αποδειχτεί, ότι η Σεληνιακή έλξη, η βαρύτητα της Σελήνης έστω   κι'  αν είναι το   1/6 της γήινης,  δημιουργεί  τις θαλάσσιες  παλίρροιες στον πλανήτη μας, με πιο αντιπροσωπευτική  εκείνη του πορθμού του Ευρίπου στη  Χαλκίδα.

       Υπάρχουν  και  παλίρροιες ατμοσφαιρικές, αλλά δεν έχουν μελετηθεί καλά ακόμη. Οι  παλίρροιες των  υδάτων αποτελούν φαινόμενα πράγματι θεαματικά.

      Ο   Ηλιος ασκεί κι' αυτός ελκτική δύναμη στα νερά των θαλασσών. Είναι όμως, τόσο μακριά,   ώστε η επίδρασή του δεν είναι αξιόλογη, από την πλευρά αυτή.

      Παρά μόνο όταν η ελκτική του δύναμη προστίθεται σ' αυτή της Σελήνης. Οι ελκτικές δυνάμεις αθροίζονται και προκαλούν τις μέγιστες παλίρροιες. Αυτό συμβαίνει κατά τη Νέα Σελήνη  και  κατά την Πανσέληνο.

       Λόγω της Σεληνιακής έλξης, τα νερά των   θαλασσών  καθημερινά παρουσιάζουν μία υδάτινη διόγκωση προς το μέρος που  βρίσκεται η  Σελήνη,   αλλά και  προς το   αντίθετο σημείο.

        Νεώτερες παρατηρήσεις  αναφέρουν ότι οι  παλίρροιες  επηρεάζουν  και  τον πυρήνα της Γης,   που  είναι διάπυρος - ρευστός. Γιατί  έχει  παρατηρηθεί  ότι η Γη κάνει μία κίνηση, σαν ακατάπαυστη   αναπνοή.  Ο φλοιός  της κινείται ρυθμικά, όπως οι παλίρροιες  δύο  φορές την ήμερα. Οι  ήπειροι ανυψώνονται 50 εκατοστά στον ισημερινό, και  30 στα  πλάτη. Δηλαδή  η   Γη φουσκώνει και ξεφουσκώνει.

       Ισως αυτή να είναι μία αιτία της πρόκλησης των σεισμών. Ο σεισμός  της 26/112/04  στην Ινδονησία, έγινε με πανσέληνο.

       Η Σελήνη, κάθε στιγμή,  από κει που  βρίσκεται έλκει τη Γη σαν αναροφητήρας. Τα φαινόμενα της παλίρροιας στη Γη έχουν   διάφορες επιπτώσεις.

      Υπάρχει όμως κι ένα γεγονός που δε το βάζει ο νους του ανθρώπου:

      Η  πορεία της Γης προς τα εμπρός και  η   παλινδρόμηση των ρευμάτων της παλίρροιας, που  προκαλεί η Σελήνη, λένε οι ειδικοί, φέρνει μία προοδευτική μείωση στην ταχύτητα του πλανήτη μας. Μερικά δευτερόλεπτα κάθε αιώνα. Με αποτέλεσμα, η διάρκεια του  ημερονυκτίου να μεγαλώνει. Έτσι σύμφωνα με υπολογισμούς  πριν  από 600 εκατομμύρια χρόνια το έτος είχε 424 ήμερες. Πριν  100 εκατομμύρια 370 και σήμερα 365 ήμερες.  Με τους ίδιους υπολογισμούς  μετά από 600 εκατομμύρια χρόνια, το έτος θα έχει 306 ημέρες. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό στην πορεία των εποχών.

       Εκτός από αυτά έχουν εντοπιστεί σχέσεις των φάσεων της Σελήνης  με την εξέλιξη του κλίματος  στη Γη. Οι παλιότεροι και ιδιαίτερα οι ναυτικοί, ήξεραν τί καιρό θα κάνει,   ανάλογα, αν το νέο φεγγάρι ήταν όρθιο ή πλαγιαστό. Κάτι που το έχουμε ακούσει  όλοι μας.

     Οι θέσεις αυτές προϋποθέτουν αλλαγές  στην  τροχιά της Σελήνης μεταξύ Ηλίου και Γης, γεγονός που διαμορφώνει ανάλογα τον καιρό.

      Τελευταία οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι υπάρχει ένας κύκλος 19 χρόνων  της βαρυτικής έλξης της Σελήνης, που επηρεάζει ανάλογα το κλίμα της Γης. Και διαμορφώνει τη  θερμοκρασία των θαλασσών, την δημιουργία και πορεία κυκλώνων και  αντικυκλώνων, και  άλλων καιρικών φαινομένων.

 

 

                      Η      ΣΕΛΗΝΗ   ΚΑΙ   Η   ΖΩΗ   ΜΑΣ

        Είναι    πλέον επιστημονικά  παραδεκτό ότι η Σελήνη ασκεί  διάφορες επιδράσεις πάνω στον Πλανήτη μας.  

       Παράλληλα ότι  επηρεάζει και τα διάφορα όντα της Γης, λένε οι επιστήμονες. Αρκετοί από αυτούς έχουν και αποδείξεις   ενώ  άλλοι ψάχνουν ακόμη γι' αυτές.

       Στην  ουσία κανένας δεν αποκλείει τελείως την βιολογική, ψυχολογική και πνευματική επίδραση του δορυφόρου μας, στον άνθρωπο και  το νευρικό του σύστημα. Γενικός κανόνας είναι ότι δεν επηρεάζει το ορατό  φως της Σελήνης που φθάνει στη Γη σε κάθε φάση της, αλλά ο μαγνητισμός της. Είναι ανάλογος των τεσσάρων φάσεων και  της γωνίας που   κάνει κάθε φορά σε  σχέση με τη Γη και τον Ήλιο. Κάθε φάση της που διαρκεί 7 ημέρες  και κάτι,  ανταποκρίνεται σε κάποιο τύπο κοσμικής  ενέργειας, πέρα από το  ορατό μέρος του φάσματος.  Όμως οι επιδράσεις της Σελήνης αλλάζουν ραγδαία κατά τη διάρκεια της  ημέρας. Διότι η έλξη της Σεληνιακής  βαρύτητας μεταβάλλεται από ώρα σε ώρα σε κάθε τόπο, αφού  Σελήνη και   Γη περιστρέφονται.  Η έλξη είναι πάντα μεγαλύτερη στην πλευρά πού βλέπει η Σελήνη,  καθώς και  στην αντίθετη.

      Η Σελήνη δημιουργεί τους δικούς της βιορυθμούς στα  έμβια όντα, και  φυσικά στον   άνθρωπο, αποτέλεσμα του μαγνητισμού  της και   όχι του φωτισμού της, λέει ο Μάριο Κάβεντον , καθηγητής στο Πλανητάριο του Μιλάνου.

     Και πράγματι. Από χρόνια τώρα οι επιστήμονες του είναι ειδικοί στη χρονοβιολογία, μιλούν για μια διαφορετική συμπεριφορά φυτών και  ζώων εξ  αιτίας   των επιδράσεων της Σελήνης.

        Το φαινόμενο της επίδρασης της χλωμής θεάς στον  ανθρώπινο οργανισμό το είχε επισημάνει και ο πατέρας της Ιατρικής,  ο Ιπποκράτης, ο οποίος σημείωσε, ότι στην διάρκεια της πανσελήνου άτομα με ειδικά ψυχικά προβλήματα, παθαίνουν κρίσεις, όπως η επιληψία ,  ο σεληνιασμός  και άλλα.

        Σήμερα οι ερευνητές Μπράουν και Πάρκ, μετά από πειράματα οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα βασικό χρονομετρικό σύστημα Ηλίου- Σελήνης που  αντανακλάται στα  σωματικά ρολόγια τον ζωντανών οργανισμών.

        Που επιδρά και στον  άνθρωπο όχι, βέβαια πάντα για κακό, αλλά και για καλό. Επειδή  όμως το κακό είναι εκείνο που κάνει εντύπωση είναι και πιο άξιο παρατήρησης.

          Ας έρθουμε όμως στις επιδράσεις πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό. Και  πρώτα στην βιολογική επίδραση: Όπως  ολόκληρη η Γη, έτσι και τα ζωτικά υγρά  που  διατρέχουν τα κύτταρά   μας,  γίνονται αντικείμενο φαινομένων παλίρροιας, με περιοδικότητα, ανάλογη με εκείνη των ωκεανών και της ατμόσφαιρας.

        Η ροή και παλινδρόμηση των βιολογικών υγρών, αλλάζει την  έκκριση  ορμονών, και  επηρεάζει την ψυχική και διανοητική δραστηριότητα των ανθρώπων και την διάθεσή  τους.

          Πολλοί   Αγγλοι ψυχίατροι, υποστηρίζουν ότι η πανσέληνος φέρνει μια ανωμαλία στην κυκλοφορία του αίματος, που κάνει το κέντρο αποφάσεων του εγκεφάλου να κινείται πιο γρήγορα.

           Είναι σαν να παίρνει ξαφνικά το αίμα κάποιες χημικές ουσίες που αναστατώνουν το κέντρο του εγκεφάλου,  και έτσι ο άνθρωπος παίρνει τις πιο τολμηρές αποφάσεις, χωρίς να τον συγκρατεί τίποτα. Κατά την διάρκεια της πανσέληνου η ατμόσφαιρα γεμίζει από αφανή ηλεκτρικά ρεύματα που επιφέρουν αναστάτωση στον μηχανισμό του οργανισμού μας και έτσι εξηγείται γιατί οι μέρες της πανσέληνου  είναι πιο επικίνδυνες για τον  άνθρωπο.

          Ο Λέοναρντ Ράβιτς του  Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, διαπίστωσε σοβαρές αλλαγές στον   ηλεκτρισμό του  ανθρώπινου σώματος, που συμπίπτουν με τις φάσεις της Σελήνης ή τις  διάφορες εποχές του  έτους .

        Σε σχέση  με την πανσέληνο ο Ράλφ Μόρρις,   καθηγητής Φαρμακολογίας στο  Πανεπιστήμιο  του  Ιλινόϊς  ύστερα από μια πεντάχρονη  παρακολούθηση 100 ασθενών  διαπίστωσε ότι όσοι πάσχουν από έλκος  παρουσιάζουν κρίσεις που συμβαδίζουν με την Πανσέληνο.

          Ο μηχανισμός της κρίσης του έλκους που η αιτία του βρίσκεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, διέπεται από μια απορρΰθμιοη της εγκεφαλικής  λειτουργίας που έχει σχέση με την πανσέληνο.

                       ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ    ΚΥΚΛΟΣ  ΚΑΙ   ΣΕΛΗΝΗ

          Δεν θα πρέπει βέβαια να παραλείψουμε εδώ ότι ο μηνιαίος κύκλος των γυναικών είναι πολύ στενά δεμένος με τις φάσες της Σελήνης. Και το μεγαλύτερο μέρος των γυναικών έχουν τον κύκλο τους κατά την νέα Σελήνη ή Πανσέληνο, πράγμα που απέδειξε ο Αμερικανός γιατρός Ντέρβαν χρησιμοποιώντας τεχνητό σεληνιακό  φως.

           Με βάση αυτή την απόδειξη η Καναδή Λουίζ Λάσευ, πρότεινε μια φυσική μέθοδο αντισύλληψης σχετική με τις φάσεις της Σελήνης.

          Σύμφωνα με μια αμερικάνικη στατιστική, έξαρση των τοκετών παρατηρείται την   πανσέληνο,  την παραμονή της και την   επόμενη μέρα.{κύκλος γυναικών 28 ημέρες, εγκυμοσύνη 280 ημέρες  ήτοι  10 σεληνιακοί  μήνες).

         Είπαμε  ότι το φεγγάρι  για  να «γεμίσει» χρειάζεται 29,8 ημέρες. Ο μη­νιαίος γυναικείος κύκλος  είναι  29 με 30 ημέρες. Σε ορισμένες γυναίκες ταιριάζει ακριβώς,  που σημαίνει  πως έχουν περίοδο με την Πανσέληνο και ωορρηξία με το νέο φεγγάρι ή αντίθετα. Κανείς, όμως, δεν γνωρίζει για­τί και πώς συμβαίνει αυτό. Εί­ναι γνωστό, όμως, ότι ο γυναι­κείος κύκλος επηρεάζεται από  το φως, και  από το  μαγνητισμό.  Αυτό απέδειξαν οι έρευνες στην κλινική Τζον Ροκ της Βοστόνης,  οι οποίες διεξάγονταν ήδη στις αρχές του 58. Οι γιατροί της κλινικής συ­νιστούσαν στις γυναίκες που δεν μπορούσαν  να συλλάβουν, να  διατηρούν  χαμηλό  φωτισμό  τη  νύχτα στα υπνοδωμάτιά τους   κατά τη Ι4η, 15η και 16η μέρα του κύκλου τους, ενώ τον υπό­λοιπο μήνα να κοιμούνται σε απόλυτο σκοτάδι. Λίγους μή­νες αργότερα, ο κύκλος αυτών των γυναικών προσαρμόζεται, έτσι ώστε να έχουν ωορρηξία ανάμεσα

στην  14^η και 16^η  ημέρα. Η εξήγηση που έδωσαν ήταν, πως ο βιολογικός ρυθμός και η παραγωγή ορμονών του  αν­θρώπου ρυθμίζονται μεταξύ άλλων και από το κωνάριο (είναι ο αδένας του εγκεφάλου όπου  συγκεντρώνονται τα νεύρα και οι φλέβες), που είναι γνωστότερο σαν «τρίτο μάτι». Αυτό το μικρό όργανο αντιδρά στον ερεθισμό του φωτός. (βλέπε  και αδένες).

                      ΚΑΙ  ΑΛΛΑ   ΠΟΛΥ   ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

         Ανάλογες επιδράσεις ασκεί η Σελήνη στον πνευματικό και ψυχικό μας κόσμο. Υπερένταση, αϋπνία,  κατάθλιψη, άγχος, αλλά και ευεξία , καλή διάθεση κέφι και ευτυχία,  μπορεί να οφείλονται στην επίδραση του  Φεγγαριού, ανάλογα  με τον κάθε οργανισμό.

       Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, ότι πρέπει να παραγνωρίσουμε τον   παράγοντα άνθρωπο,  την  υπόσταση μας,  το  «εγώ»  μας,  τις δυνατότητες μας.

        Αλλά ίσως  χρειαστεί, κάποτε να δικαιολογήσουμε κάτι  που νοιώθουμε και δεν εξηγείται αλλιώς.

      Η    μελέτη  μιας  ομάδας   επιστημόνων  του     Πανεπιστημίου  του Μαϊ­άμι.  αποκαλύπτει,   ότι  οι   περισσότεροι,  από  τους  2.ΟΟΟ φόνους   που  διαπράχτηκαν στη Φλόριδα  μεταξύ 1958 – 1970, οφείλονταν  στις επιδράσεις   της  Σελήνης,   γιατί   διαπράχτηκαν σε   νύχτες  με Πανσέληνο  η   νέα  Σελήνη.

        Ετσι έχουμε  μια απόδειξη  ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της  Σελήνης και της τρέλας.

         Η πανσέληνος δεν εξωθεί    ένα   ισορροπημένο  άτομο,  αλλά μπορεί να το κάνει νευρικό,  ανήσυχο  και   ταραγμένο,   να  έχει  παράξενες  αισθήσεις.  

    Η  Σελήνη άλλοτε βλέπει  μπρος και άλλοτε πίσω τον Ηλιο. Ετσι  δημιουργεί ιδέες του μέλλοντος (  Α τέταρτο) , παρόντος (προς Πανσέληνο)  παρελθόντος  ( προς τρίτο τέταρτο) ουδετερότητα στη χάση.

   Αυτές  τις τάσεις οι άνδρες τις αποδίδουν αντίστροφα από τις γυναίκες.  ( Βλέπε  και  Διαφορές  ανδρών –γυναικών).

   Στη  «γέμιση»  νιώθεις  μέσα σου ολόκληρος,  στη χάση μισό-μισό. Η νέα Σελήνη  φέρνει ψυχική παρθενία. Η  νέα Σελήνη θέλει νέα αγάπη.

    Οι   περισσότερες γυναίκες   χτενίζονται  ανάλογα με τις φάσεις, ρίχνουν τα μαλλιά δεξιά  ή αριστερά:  (βλέπε και  Μαγγανοπήγαδο  της Ζωής).

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ: ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ...

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ: ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ...

Θεωρία της Σχετικότητας

  Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας προτάθηκε απο τον Albert Einstein to 1916 και έκτοτε αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα πεδία στα οποία διασταυρώνονται τα ξίφη της επιστημονικής διανόησης. Η σημασία της στην Κοσμολογία ειναι πολύ μεγάλη καθόσον έννοιες όπως τα βαρυτικά κύματα αλλά και οι μαύρες τρύπες αποτελούν σαφείς προβλέψεις της εν λόγω θεωρίας.
Για την ιστορία αξίζει να αναφερθει η σημαντική βοήθεια που προσέφερε στον Einstein o λαμπρός μαθηματικός Κ. Καραθεοδωρή.

Αξιώματα

Η βασική αρχή της Γενικής Θεωρίας της σχετικότητας είναι η αρχή της ισοδυναμίας. Ένας παρατηρητής εντός ενός επιταχυνόμενου συστήματος αναφοράς αντιλαμβάνεται ακριβώς τα ίδια πράγματα με έναν παρατηρητή που βρίσκεται εντός ενός βαρυτικού πεδίου.
Η παραπάνω αρχή σχετίζεται με το ότι η μάζα των σωμάτων εμφανίζει διττή φύση: α) αποτελεί μέτρο της αδράνειας των σωμάτων (αδρανειακή μάζα) και β) εισερχόμενη στο νόμο της παγκόσμιας έλξης, αποτελεί μέτρο των ελκτικών δυνάμεων οι οποίες αναπτύσσονται ανάμεσα στα σώματα (βαρυτική μαζα). Οι δυο αυτές μορφές δεν υποχρεούνται να ταυτίζονται κατ' ανάγκην, όμως τα πειράματα που εκτέλεσε ο Eotvos στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και επόμενα συνηγορούν στη θεώρηση αυτή. Κατά συνέπεια ένας παρατηρητής δεν μπορεί να ξεχωρίσει εάν εκτελεί ελεύθερη πτώση ή βρίσκεται σε ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς και γενικότερα ένα επιταχυνόμενο σύστημα αναφοράς μπορεί να ταυτισθεί πλήρως με ένα βαρυτικό πεδίο.
Επίσης σημαντική θέση έχει η αρχή του γενικού συναλλοιώτου: οι νόμοι της φυσικής πρέπει να είναι ίδιοι σε όλα ανεξαιρέτως τα συστήματα αναφορας, αδρανειακά ή μη, και αυτό επιτυγχάνεται μέσω της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας.

Βαρύτητα

Η γενική θεωρία της σχετικότητας εκτός του ότι πλέον παρέχει τη δυνατότητα περιγραφής των νόμων της φυσικής σε όλα τα συστήματα αναφοράς, δίνει μια πιο ακριβή περιγραφή της βαρύτητας. Η κεντρική ιδέα της είναι ότι η μάζα καμπυλώνει τον χωροχρόνο και η καμπύλωση του χωροχρόνου καθορίζει την κίνηση της μάζας.

Πειραματικές-Παρατηρησιακές Επιβεβαιώσεις

Η γενική θεωρία της σχετικότητας προβλέψεις οι οποίες είναι δυνατόν να επαληθευτούν μέσα από παρατηρήσεις ή πειράματα, μεταξύ αυτών είναι και οι ακόλουθες:

Μετάθεση του Περιήλιου του Ερμή

H θεση του περιήλιου του πλανήτη Ερμή μετατίθεται κατά 5599,7 δευτερόλεπτα του τόξου ανά αιώνα. Η Νευτώνεια μηχανική, συνυπολογιζόντας την βαρυτική έλξη των υπολοίπων πλανητών προβλέπει μετάπτωση 5557 δευτετόλεπτα του τόξου ανά αιώνα. Η Γ.Θ.Σ. προβλέπει μια επιπλέον μετάπτωση κατά 43" η οποία δίνει με ακρίβεια τον απαιτούμενο αριθμό. Η παραπάνω επιβεβαίωση ήταν ο πρώτος αλλά όχι ο τελευταίος θρίαμβος της Γ.Θ.Σ.

Βαρυτική Καμπύλωση της Τροχιάς του Φωτός

Το φως όταν διέρχεται από περιοχές έντονης καμπύλωσης του χωρόχρονου, παύει να ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία, αλλά εκτρέπεται. Το παραπάνω παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1920 απο τον Sir Arthur Eddington κατά τη διάρκεια ολικής έκλειψης Ηλίου και αποτελεί άλλη μια επαλήθευση της Γ.Θ.Σ.

Η Βαρυτική Ερυθρή Μετατόπιση του Φωτός

Φαινόμενο κατά το οποίο το φως που εκπέμπεται από περιοχή υψηλού βαρυτικού πεδίου και λαμβάνεται από δέκτη σε περιοχή χαμηλότερου βαρυτικού πεδίου, εμφανίζεται μετατοπισμένο προς το ερυθρό. Επιβεβαιώθηκε πειραματικά με την διένεργεια του πειράματος Pound-Rebka στο Πανεπιστήμιο του Harvard.

Όρια εφαρμογής

Η Γ.Θ.Σ. στο όριο των χαμηλών βαρυτικών πεδίων προσεγγίζεται με μεγάλη ακρίβεια από την κλασσική θεωρία. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποίειται η Νευτώνεια μηχανική αφού δίνει ακριβή αποτελέσματα και απαιτεί απλούστερους υπολογισμούς σε σχέση με τη Γ.Θ.Σ.
Επίσης απουσία πηγών βαρυτικού πεδίου η Γ.Θ.Σ. περιλαμβάνει ως υποπερίπτωση την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας.

Η Γ.Θ.Σ. δεν έχει ελεγχθεί στο όριο των μικρών αποστάσεων, λόγω της εξαιρετικής δυσκολίας που παρουσιάζουν αυτά τα πειράματα.
Επίσης δεν έχει ελεγθεί σε περιοχές πολύ υψηλών πεδίων βαρύτητας όπου τα κβαντικά φαινόμενα έχουν καίρια σημασία. Για τέτοια ζητήματα έχουν αναπτυχθεί θεωρίες ενοποίησης αλλά πρόκειται για πεδίο έντονης έρευνας και δεν υπάρχουν ακόμη οριστικές απαντήσεις.

Η κρυφή γοητεία της Αστρονομίας

  Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα στη δημιουργία που σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε με απορία τον ουρανό, τον ήλιο, τα άστρα.
Ένα από τα βασικότερα υπαρξιακά του ερωτήματα ήταν το τι υπάρχει στο σύμπαν. Οι Βαβυλώνιοι αστρονόμοι, ο μεγάλος Πυθαγόρας, ο Ερατοσθένης, ο Αρίσταρχος και ο Ίππαρχος ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να δώσουν επιστημονικές και ακριβείς απαντήσεις για τον κόσμο. Ήταν οι πατέρες της σύγχρονης αστρονομίας, δηλαδή της επιστήμης που εξετάζει και ερευνά τα ουράνια σώματα. Στην πορεία του χρόνου, τους ακολούθησαν σπουδαίοι επιστήμονες, όπως ο Αλ Σούφι, ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας, ο Μεσιέ, ο Κέπλερ, ο σύγχρονος Στήβεν Χόκινγκ.
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί λάτρεις της αρχέγονης αναζήτησης στο άγνωστο. Δεν είναι επαγγελματίες αστρονόμοι. Το κίνητρό τους είναι η αγνή αγάπη για την αστρονομία. Κοιτούν τα άστρα, όχι μόνο με ρομαντική διάθεση, αλλά με έντονη απορία και με ακόρεστη δίψα για εξερεύνηση, περιπέτεια και γνώση. Είναι τα μέλη του Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας και από το 2003 παρουσιάζουν αξιόλογο έργο. Κυρίως, όμως, μοιράζονται το πάθος τους για το σύμπαν, όπως έκαναν οι μεγάλοι αστρονόμοι της ιστορίας. Μάλιστα, για την Τρίτη, 4 Ιανουαρίου, μέρα μερικής έκλειψης του ήλιου, ο Σύλλογος διοργανώνει παρατήρηση του φαινομένου.
Παγκοσμίως, ο όρος «Ερασιτέχνης Αστρονόμος» αφορά μη έμμισθους αστρονόμους, οι οποίοι ασχολούνται με την παρατήρηση ουράνιων φαινομένων με όλη την κλίμακα οργάνων, από γυμνό οφθαλμό έως και τηλεσκόπια υψηλής ακρίβειας, με κίνητρο την αγάπη τους για το αντικείμενο. Η ερασιτεχνική αστρονομία είναι πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό. Μάλιστα έχει σημαντική συνεισφορά στην επιστήμη. Στη Μεγάλη Βρετανία, για παράδειγμα, η British Astronomical Association αποτελείται από ερασιτέχνες αστρονόμους και παράγει έργο, εφάμιλλο εκείνου της Royal Astronomical Society, που μετρά επαγγελματίες. Στην Αμερική υπάρχουν αντίστοιχοι ερασιτεχνικοί αστρονομικοί οργανισμοί, όπως η American Association of Variable Star Observers, η οποία συλλέγει παρατηρήσεις από το 1910, έχοντας στο ενεργητικό της εκατομμύρια παρατηρήσεις και παρέχει τεράστιες βάσεις δεδομένων σε επαγγελματικούς φορείς για αναλύσεις. Σημειώνεται ότι η πρώτη καταγεγραμμένη πρόσκρουση κομήτη στον Άρη βιντεοσκοπήθηκε πέρυσι από την κάμερα του Αυστραλού ερασιτέχνη Anthony Wesley, ενώ οι περισσότεροι κομήτες έχουν πάρει τα ονόματα των ερασιτεχνών, που τους έχουν ανακαλύψει. Οι περισσότεροι εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί, επίσης από ερασιτέχνες. Το ίδιο και αστέρια Supernova.
Σε αυτά τα πρότυπα στηρίχθηκε η δημιουργία του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αστρονόμων Ελλάδας, ο οποίος έχει στενή συνεργασία με τους αντίστοιχους οργανισμούς του εξωτερικού. «Μακριά από κλειστές κοινότητες και υποτιθέμενους γνώστες, ο ουρανός μάς παραχωρήθηκε, ώστε όλοι να έχουμε δυνατότητα ενατένισης και εξερεύνησης, χωρίς διακρίσεις» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μάνος Καρδάσης, πρόεδρος του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αστρονόμων, σε ημερίδα, που διοργανώθηκε από τον ΣΕΑ και το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Είναι πολύ σημαντικό σε μία κοινωνία που υποβαθμίζεται συνεχώς, να υπάρχουν άνθρωποι και ομάδες που προσπαθούν να κρατούν τον πνευματικό και επιστημονικό ορίζοντα ανέφελο» σημειώνει.
Ο Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας στην Ελλάδα επικεντρώνει τις προσπάθειές του στη διεξαγωγή αστρονομικών παρατηρήσεων, τη συγκέντρωση χρήσιμων παρατηρησιακών δεδομένων και προσκόμισή τους σε διεθνείς οργανισμούς, την οργάνωση, την πρόταση και διεξαγωγή παρατηρησιακών σχεδίων, την παροχή πληροφοριών και ανταλλαγή απόψεων με κάθε ενδιαφερόμενο σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, ή του πλανήτη.
«Σκοπός μας εν κατακλείδι είναι η αστρονομική εμπειρία στην πράξη και η προώθησή της στην ελληνική πραγματικότητα» αναφέρουν τα μέλη του Συλλόγου. Σε ό,τι αφορά τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει κανείς μέλος, σημειώνουν: «Ο Σύλλογος είναι ανοιχτός σε όλους όσοι αγαπούν την αστρονομία. Είτε αφορά την παρατήρηση, είτε τη μελέτη ή την προώθησή της στο ευρύτερο κοινό. Ο σύλλογος έχει δημιουργηθεί από έμπειρους ερασιτέχνες αστρονόμους, εν τούτοις απευθύνεται σε όλους».
Ο Γιώργος Στεφανόπουλος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ημερίδας εκδήλωσης, τιμήθηκε από τον ΣΕΑ ως επίτιμο μέλος, είναι από τους παλαιότερους ερασιτέχνες αστρονόμους στην Ελλάδα. Ξεκίνησε το 1968 και έχει κάνει περισσότερες από 25.000 παρατηρήσεις μεταβλητών αστέρων και εκατοντάδες του ήλιου, τις οποίες παραχώρησε στον Σύλλογο.
«Ασχολήθηκα με την αστρονομία επειδή είχα την ελπίδα ότι παρόλο που είμαστε ένας κόκκος άμμου στη δημιουργία, μπορούμε να κατανοήσουμε τον κόσμο και να γνωρίσουμε την ύπαρξή μας μέσα από αυτή την επιστήμη» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και για τη συμβολή των ερασιτεχνών αστρονόμων στην επιστήμη, δηλώνει: «Η συμβολή των ανθρώπων που αγαπούν την αστρονομία και δεν είναι επαγγελματίες είναι πολύτιμη. Μπορούν να βοηθήσουν τους επαγγελματίες αστρονόμους με τις παρατηρήσεις και τις μελέτες τους, οι οποίες έχουν μεγάλη αξία για τα κέντρα παρατηρήσεων παγκοσμίως». Εκφράζει παράλληλα την επιθυμία να συνεχιστεί το έργο των ερασιτεχνών αστρονόμων και προτρέπει τους νέους να ασχοληθούν με αυτή την επιστήμη. «Αυτή είναι η φύση και το μεγαλείο του ανθρώπου. Η αναζήτηση του προορισμού του. Και η αστρονομία είναι η κατ΄εξοχήν επιστήμη που βοηθάει τον άνθρωπο σε αυτή του την αναζήτηση».
Ο άνθρωπος ταξίδεψε στο διάστημα, πάτησε στη σελήνη, αποκρυπτογραφεί τα μυστικά του σύμπαντος και της αρχής της δημιουργίας. Η γνώση, που αποκτά διαρκώς, βαθαίνει και πλαταίνει. Όχι όμως χωρίς προβλήματα και δυσκολίες. «Ασχολούμαστε με την αστρονομία, γιατί την αγαπάμε. Όλα τα έξοδα τα καλύπτουμε μόνοι μας. Αυτό που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε με το έργο μας είναι ένας χώρος για να μας φιλοξενεί» υπογραμμίζει ο κ. Καρδάσης, ο οποίος κάνει σαφές ότι θα ήταν ζωτικής σημασίας η διάθεση ενός τέτοιου χώρου. Τονίζει δε, πως «εμείς θα συνεχίσουμε να παρατηρούμε το σύμπαν και να είμαστε ανεξάρτητοι μακριά από δεσμεύσεις» και καλεί όλους τους ενδιαφερόμενους, ανεξάρτητα από την εμπειρία τους, ή τα ενδιαφέροντά τους, να εξερευνήσουν τον μαγικό κόσμο του διαστήματος, με την βοήθεια του ΣΕΑ, ο οποίος έχει ανοιχτές τις πόρτες του σε όλο τον κόσμο κυριολεκτικά.
Περισσότερες πληροφορίες στο site του Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας: http://www.hellas-astro.gr/

Το δορυφορικό τηλέφωνο των ανθρώπων της θάλασσας και της ερήμου !!!

Η OTEsat-Maritel, εταιρία παροχής δορυφορικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στην ελληνική ναυτιλιακή βιομηχανία και στη διεθνή ναυτιλιακή αγορά, θα διαθέσει το πρώτο τρίμηνο του 2011 το πρώτο δορυφορικό τηλέφωνο με παγκόσμια κάλυψη από τους δορυφόρους 4ης γενιάς Inmarsat.

Σύμφωνα με την εταιρεία του ομίλου ΟΤΕ, τo γεγονός καθιστά το IsatPhone ικανό να παρέχει αξιόπιστη συνδεσιμότητα δικτύου με εξαιρετικής ποιότητα τηλεφωνία και ανταγωνιστικές τιμές υπηρεσιών και τερματικού.
Σε μέγεθος, σχεδιασμό και ευχρηστία, το IsatPhone θυμίζει κλασσικό τηλέφωνο GSM, ωστόσο ανταποκρίνεται σε δύσκολες καιρικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.

Το IsatPhone λειτουργεί ως τηλέφωνο, τηλεφωνητής, και αναλαμβάνει την αποστολή και λήψη σύντομων μηνυμάτων κειμένου, e-mail και φυσικά διαθέτει GPS. Έχει την απαιτούμενη αυξημένη αυτονομία, και υποστηρίζει την ασύρματη επικοινωνία μικρής εμβέλειας μέσω Bluetooth (σύμφωνα με την OTEsat-Maritel, είναι το μόνο δορυφορικό τηλέφωνο που υποστηρίζει Bluetooth). H συσκευή διαθέτει ημερολόγιο, ξυπνητήρι, calculator, τη δυνατότητα mute, καθώς και συγχρονισμού με το MS Outlook 2007 σε PC.

Το IsatPhone απευθύνεται σε επαγγελματίες και ιδιώτες σε ξηρά και θάλασσα, όπως ναυτιλιακές εταιρίες, ναυτικούς και yachting, στο δημόσιο τομέα και στις ένοπλες δυνάμεις, στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, σε κατασκευάστριες εταιρίες κ.λπ. Έχει ενιαία χρέωση ανά υπηρεσία παγκοσμίως και αποτελεί την ιδανική λύση διεθνούς τηλεφωνικής κυρίως επικοινωνίας, σε περιοχές όπου τα επίγεια δίκτυα κινητής τηλεφωνίας είναι ανεπαρκή ή το τηλεπικοινωνιακό κόστος είναι πολύ υψηλό.Η παροχή της εν λόγω υπηρεσίας θα ξεκινήσει το πρώτο τρίμηνο του 2011. πηγή : techit.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.i-reportergr.com/2011/01/blog-post_6490.html#ixzz19vVc5uOP

Η συμβολομετρία στην αστρονομία

Η συμβολομετρία είναι μια τεχνική στην οποία ηλεκτρομαγνητικά κύματα συμβάλουν για να πάρουμε πληροφορίες για τα κύματα. Αν είναι σε φάση τα πλάτη προστίθενται (ενισχυτική συμβολή), ενώ αν έχουν διαφορά φάσης 180ο αλληλοεξουδετερώνονται (αποσβεστική συμβολή). Το όργανο που χρησιμοποιείται για να συμβάλουν τα κύματα λέγεται συμβολόμετρο. Η συμβολομετρία είναι μια σημαντική τεχνική έρευνας στα πεδία της αστρονομίας, τις οπτικές ίνες, τη σεισμολογία, την κβαντομηχανική και στην φυσική του πλάσματος.

Η γωνιακή ανάλυση που μπορεί να πετύχει ένα τηλεσκόπιο καθορίζεται σε γενικές γραμμές από την διάμετρό του. Όσο μεγαλύτερο είναι το τηλεσκόπιο, τόσο καλύτερη ανάλυση έχει. Ωστόσο, το κόστος κατασκευής ενός τηλεσκοπίου ανεβαίνει πάρα πολύ με το μέγεθός του. Ο σκοπός λοιπόν της συμβολομετρίας στην αστρονομία είναι αφενός η επίτευξη υψηλής ανάλυσης στις παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας όμως ένα οικονομικά αποδοτικό σύμπλεγμα μικρών τηλεσκοπίων, αντί για ένα τηλεσκόπιο μόνο αλλά πολύ ακριβό.

Η βασική μονάδα της αστρονομικής συμβολομετρίας είναι ένα ζευγάρι τηλεσκοπίων, που το καθένα συλλαμβάνει τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα τα οποία συμβάλουν (όπως στην παραπάνω εικόνα). Κάθε τηλεσκόπιο δηλαδή παίζει το ρόλο του τμήματος ενός γιγάντιου τηλεσκόπιου.


Πώς δουλεύει ένα ζευγάρι τηλεσκοπίων στην συμβολομετρία: το φως από συλλέγουν δύο μικρά τηλεσκόπια από ένα μακρινό τηλεσκόπιο συνδυάζεται μαζί, χρησιμοποιώντας κατάλληλα κάτοπτρα και ανιχνευτές για να καθυστερήσουν την μία ακτίνα κάθε φορά κατά 1/4 του μήκους κύματος λ. Έτσι, μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες σχετικά με το σχήμα της πηγής του φωτός (πχ ένα άστρο)

Αρχικά η συμβολομετρία στην αστρονομία χρησιμοποιήθηκε για να μετρήσει την ποσότητα της ενέργειας σε μια συγκεκριμένη μικρή γωνιακή κλίμακα. Αργότερα τα αστρονομικά συμβολόμετρα έγιναν συστοιχίες τηλεσκοπίων, συνήθως όμοια, διατεταγμένα σε ένα ορισμένο σχέδιο πάνω στο έδαφος.

Τα ραδιοτηλεσκόπια συλλέγουν την ασθενή ακτινοβολία και την ενισχύουν

Όσο μεγαλύτερο είναι το μήκος κύματος της εισερχόμενης ακτινοβολίας, τόσο πιο εύκολο είναι να μετρηθεί η πληροφορία της φάσης της.

Για το λόγο αυτό, στις απαρχές της απεικόνισης μέσω συμβολομετρίας χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά ραδιοτηλεσκόπια για μεγάλα μήκη κύματος.

Καθώς οι σχετικές τεχνολογίες έχουν βελτιωθεί από τότε, το ελάχιστο μήκος κύματος της ακτινοβολίας στην συμβολομετρία έχει μειωθεί σημαντικά. Το μεγαλύτερο συμβολόμετρο υπό κατασκευή είναι Atacama Large Array Millimeter στην Χιλή, με μήκη κύματος της τάξεως κάτω από το 1 χιλιοστό ή συχνότητα της τάξης των 300 GHz. Τα συμβολόμετρα της οπτικής αστρονομίας έχουν παραδοσιακά εξειδικευμένα μέσα, αλλά πρόσφατες εξελίξεις έχουν διευρύνει τις δυνατότητές τους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.i-reportergr.com/2011/01/blog-post_2635.html#ixzz19vV9iqpl

ΑΡΧΑΙΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Οι Έλληνες ήταν έξοχοι γεωμέτρες και φιλόσοφοι! Πολλοί απ αυτούς θεωρούσαν ότι οι κύκλοι και οι σφαίρες ήταν δείγματα απόλυτης τελειότητας. Έτσι μια από τις αλήθειες που ανακάλυψαν ήταν ότι το σύμπαν ήταν σφαιρικό, με αποδείξεις μάλιστα για το γεγονός και πολύ καλές μετρήσεις μακρινών αποστάσεων.

Περίπου στο 500 π.χ., προσπαθώντας να εξηγήσουν τις κινήσεις των πλανητών, υπέθεσαν πως η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, η γεωκεντρική θεωρία. Ο Αναξιμένης το 550 π.Χ. υπέθεσε ότι τα άστρα ήταν στερεωμένα σε μια κούφια σφαίρα η οποία είχε μέσα τη Γη, τη Σελήνη και όλα τα ουράνια σώματα με κυκλική τροχιά. Τα άστρα έδιναν φως αλλά όχι θερμότητα διότι ήταν πολύ μακριά. Στη τάξη των επτά Ουρανών διακρίνουμε τη Σφαίρα των Απλανών, το Κρόνο, το Δια, τον Άρη, τον Ήλιο, την Αφροδίτη, τη Σελήνη και τη Γη.

.

Άλλοι, με επίκεντρο τον Αρίσταρχο το Σάμιο (310-330 π.Χ.), πίστευαν πως η Γη περιστρέφεται γύρω απ τον άξονα της και ο Ερμής και η Αφροδίτη, γύρω από τον Ήλιο. Χρησιμοποιώντας γεωμετρικά αξιώματα απέδειξε ακόμα ότι ο Ήλιος είναι μεγαλύτερος από τη Γη. Περίπου στο 250 π.Χ., ο Αρίσταρχος υπέθεσε πως η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τη Γη, και πως οι υπόλοιποι πλανήτες γύρω από τον Ήλιο, η ηλιοκεντρική θεωρία. Στο εργο του "Περί των Αποστάσεων και Μεγεθών Ήλιου και Σελήνης", λέει πως ο Ήλιος είναι 20 φορές μακρύτερα από ότι η Γη στη Σελήνη. Χρησιμοποίησε επίσης τις σεληνιακές έκλειψης ,για να μετρήσει την διάμετρο Ήλιου και Σελήνης.

Δυστυχώς όμως, λόγω της αυθεντίας του Αριστοτέλη, η θεωρία του δεν έγινε αποδεκτή απ όλους. Ο Αριστοτέλης είχε ήδη "αποδείξει" με φιλοσοφικά επιχειρήματα ότι η Γη πρέπει να είναι το κέντρο του Σύμπαντος. Τη γεωκεντρική μέθοδο του Αριστοτέλη, απέδειξε με τη μέθοδο των επικύκλιων ο Ερατοσθένης. Το έργο αυτό αργότερα οι Άραβες το ονόμασαν "Αλμαγκέστ", και θα ήταν η βάση για 1500 περίπου χρόνια μέχρι που ο Κοπέρνικος και ο Νικολά της Κούζας αποκατάστησαν την αλήθεια.

Οι Έλληνες ως φιλόσοφοι σχέτιζαν τη φύση των πραγμάτων στο σύνολο όμως του κόσμου. Έτσι πέρα από τις αστρονομικές παρατηρήσεις τους ανέπτυξαν θεωρίες που ερμήνευαν τη γέννηση, τη μορφή και τη λειτουργικότητα του σύμπαντος. Για παράδειγμα ο Θαλής ο Μιλήσιος έλεγε πως η Γη πλέει στο νερό σαν επίπεδη επιφάνεια. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να προβλέψει μια Ηλιακή έκλειψη το 585 π.Χ. Ο Αναξίμανδρος είπε την ιδέα πως το σύμπαν είναι άπειρο και πως η κυκλική Γη πλέει ελευθέρα στο σύμπαν! Είπε ακόμα πως τα πάντα στο σύμπαν καθορίζονται από τις τροχιές τους. Στο Πυθαγόρα το Σάμο αποδίδεται η ιδέα της σφαιρικότητας της Γης, αποδεδειγμένη με μαθηματικό τρόπο.

Ο Εύδοξος της Κνίδου ήταν ο πρώτος που έδωσε θεωρητική εξήγηση της κίνησης των πλανητών. Ο Ηρακλείδης (388-315 π.Χ.) από την άλλη, δήλωνε πως ο Ερμής και η Αφροδίτη γυρίζουν γύρω από τον Ήλιο και η Γη γύρω από τον άξονα της. Αργότερα ο Ερατοσθένης από τη Συήνη υπολόγισε τη περιφέρεια της Γης.

Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος, ένας μεγάλος αστρονόμος, καθόρισε το τροπικό έτος και τη Μετάπτωση των Ισημεριών. Προκειμένου να ανακαλύψει την απόσταση Γης-Σελήνης χρησιμοποίησε τις εκλείψεις και τη παραλλακτική μέθοδο, η οποία τον ώθησε να κάνει τους πρώτους τριγωνομετρικούς πίνακες. Θεωρείτε ο πρώτος που έφτιαξε κατάλογο των Απλανών τον οποίο τελειοποίησε αργότερα ο Πτολεμαίος, ανάλογα με το μέγεθος της φαινομενικής τους λαμπρότητας.

Μετά απ αυτόν ο Πτολεμαίος, αν και κατάλαβε λάθος το γεωκεντρικό σύστημα, τελειοποίησε τη θεωρία των πλανητικών κινήσεων, η οποία εξηγούσε τη φαινομενικά ανάδρομη τροχιά των πλανητών και τις αποκλίσεις αυτών βόρεια και νότια της εκλειπτικής.

Μετά το Πτολεμαίο ακολουθούν διάσημοι, κυρίως Άραβες κατά κύριο λόγο, αστρονόμοι που έκαναν συμπληρωματική θα λέγαμε δουλειά στο έργο του, αφού ο πολιτισμός της ελληνιστικής περιόδου είχε περάσει στα χέρια τους. Η Ευρώπη δυστυχώς μαραζώνει κάτω από το σφιχτό χέρι της εκκλησίας, που δεν επιτρέπει την επιστημονική έρευνα ή την αμφισβήτηση της βίβλου και της Αριστοτελικής αυθεντίας