Βρέθηκε μετεωρίτης από τον Ερμή!

ναλύσεις σε θραύσματα μετεωρίτη δείχνουν ότι ίσως προέρχεται από τον πλανήτη Ερμή!

Γράφει ο ανεξήγητος παράξενος.
Για αρκετά χρόνια σε όλο τον κόσμο βρίσκουν τμήματα αστεροειδών που προέρχονται από διαφορετικά ουράνια αντικείμενα: τη Σελήνη, τον Άρη, τον αστεροειδή Vesta, κλπ.Πέρισυ βρέθηκε ένας μετεωρίτης που μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι έφτασε σε μας στη Γη από τον Ερμή!

Ο NWA 7325 (όπως ονομάστηκε ο αστεροειδής) ανακαλύφθηκε στο νότιο τμήμα του Μαρόκου το 2012. Αποτελείται από 35 θραύσματα με συνολικό βάρος περίπου 345 γραμμαρίων. Η μελέτη βρήκε ότι τα θραύσματα περιέχουν μικρή ποσότητα σιδήρου, αλλά έχουν και μια σημαντική ποσότητα μαγνησίου, αργιλίου και ασβεστίου πυριτικών αλάτων.(www.anexigita.com) Μετά από τις πρώτες ανάλυσεις, οι ερευνητές πρότειναν αμέσως ότι τα θραύσματα μετεωριτών πιθανώς να έπεσαν στη Γη από τον Ερμή.

Αυτό είναι το συμπέρασμα οι ερευνητές προήλθε από τη σύγκριση με τη σύνθεση των μετεωριτών και τα δεδομένα από το όχημα που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή ,το MESSENGER. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι μετεωρίτες περιέχουν πολύ περισσότερα πυριτικά άλατα ασβεστίου, αλλά ο Αντονι Ίρβινγκ, επικεφαλής της έρευνας, πιστεύει ότι ο NWA 7325 θα μπορούσε να πέσει στη Γη από τα βάθη του Ερμή, όπου η σύνθεση του εδάφους μάλλον είναι παρόμοια με αυτή του
NWA 7325.(www.anexigita.com) Επίσης, μια τέτοια μικρή διαφορά, μπορεί να εξηγηθεί ότι η ακτινοβολία που δέχεται ένας μετεωρίτης κατά τη διέλευση μέσα από το ηλιακό μας σύστημα θα μπορούσε να αλλάξει τη σύνθεσή του.

 Αν αυτό είναι πράγματι θραύσμα από τον Ερμή,ο NWS 7325 θα είναι ο πρώτος μετεωρίτης από τον πλανήτη που ανακαλύπτεται. Η μελέτη των μετεωριτών συνεχίζεται. Τα τελικά αποτελέσματα της μελέτης θα τεθούν στη διάθεση του επιστημονικού συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί 18-22 Μαρτίου στο Χιούστον (ΗΠΑ).
www.anexigita.com

Το Τσάντρα φωτογράφισε το πάλσαρ Βέλα

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra φωτογράφησε ένα πάλσαρ, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 1000 ετών φωτός από τη Γη και φέρει την ονομασία Βέλα.




Πιστεύεται ότι το πάλσαρ διαμορφώθηκε πάνω από 10.000 χρόνια κατά την έκρηξη ενός σουπερνόβα.Η διάμετρός του είναι περίπου 19,3 χιλιόμετρα και ο συνολικός περιστροφής του πάλσαρ γύρω από τον εαυτό του είναι περίπου 89 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Με την περιστροφή του πάλσαρ εκπέμπεται ένας πίδακας φορτισμένων σωματιδίων και το ηλεκτρικό και μαγνητικό πεδίο το επιταχύνει σε 210 χιλ / δ, η οποία είναι 70% της ταχύτητας του φωτός.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από το τηλεσκόπιο, το πάλσαρ έχει μετάπτωση, η οποία είναι 120 ημέρες. Μία από τις πιθανές αιτίες για αυτή τη μετάπτωση μπορεί να είναι μία ελαφρά παραμόρφωση του αστέρα, η οποία θα μπορούσε να έχει προκληθεί από μια ξαφνική αύξηση στην ταχύτητα του pulsar.

"Ένα αστέρι νετρονίων είναι τόσο πυκνό που ακόμη και μια μικρή παραμόρφωση έχει μεγάλο αντίκτυπο», λέει ο Oleg Kargaltsev, ένας επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο George Washington.

Εκτός από τις φωτογραφίες, δημιούργηθηκε και ένα βίντεο, που δείχνει την περιστροφή του πάλσαρ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό το βίντεο θα δώσει μια νέα οπτική στα γρήγορα κινούμενους πίδακες σωματιδίων σε ένα ταχέως περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων. Το Βίντεο θα βοηθήσει επίσης στην κατανόηση της φύσης των σωματιδίων πυκνής ύλης που υπάρχουν στο σύμπαν.

www.anexigita.com

Οι αστρονόμοι εντόπισαν δισεκατομμύρια πλανήτες παρόμοιους με τη Γη

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν αποδείξεις ότι στον Γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 17 δισ. πλανήτες παρόμοιους με τη Γη.

Στους περισσότερους από αυτούς, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή λόγω της υπερβολικά υψηλής θερμοκρασίας και την έλλειψη νερού.Στη συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας οι συντάκτες της έρευνας αφηγήθηκαν ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ «Κέπλερ» ερεύνησε μέρος των άστρων του Γαλαξία μας, που το μέγεθός τους προσεγγίζει εκείνο του Ήλιου. Αποδείχθηκε ότι στην τροχιά κάθε έκτου από τα ουράνια σώματα, που μελετήθηκαν, υπάρχουν πλανήτες με μέγεθος, που αντιστοιχεί στη Γη. Οι επιστήμονες γενίκευσαν τα συμπεράσματα αυτά σε ολόκληρο το Γαλαξία και κατ’ αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η εκτίμηση για την ύπαρξη 17 δισ. πλανητών, παρόμοιων με τη Γη.

http://greek.ruvr.ru
www.anexigita.com

Ανακάλυψαν πλανήτη σαν τη γή

Ευρωπαίοι αστρονόμοι αναφέρουν ότι έχουν ανακαλύψει έναν πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ο οποίος παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τη γη μας και θα μπορούσε να αποτελέσει την μελλοντική κατοικία της ανθρωπότητας.

Οι συνθήκες οι οποίες επικρατούν σε αυτό τον πλανήτη διαφέρουν από αυτές της γης μας. Ο ήλιος είναι τόσο λαμπερός και βρίσκεται πολύ κοντά στην ατμόσφαιρα εκπέμποντας ένα έντονο ερυθρό χρώμα. Ενώ εάν κάποιος έμενε σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία του πλανήτη το πιο πιθανόν είναι να μην παρατηρούσε ποτέ τον ήλιο να μετακινείται.

Όλοι μας θα μπορούσαμε να γιορτάζουμε τα γενέθλια μας κάθε 13 μέρες διότι αυτός ο νέος πλανήτης κινείτε γύρω από τον δορυφόρο – ήλιο της αρκετά γρήγορα. Επιπλέον θα ζυγίζαμε πολλά περισσότερα κιλά σε σχέση με τη γη.

Το πιο πιθανόν είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την γκαρνταρόμπα μας, διότι το κλίμα σε αυτό τον πλανήτη μοιάζει αρκετά με αυτό της γης.

Το κλίμα αυτού του πλανήτη είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο οι αστρονόμοι πιστεύουν στην ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη αυτό, έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Επιπλέον ο πλανήτης διαθέτει περίπου τις ίδιες διαστάσεις με αυτές της γης.

Τα δυο παραπάνω χαρακτηριστικά καθιστούν τον πλανήτη αυτό ένα από τα πιο πιθανά μέρη μετοίκησης του ανθρώπινου πληθυσμού στον πλανήτη αυτό μετά από τη γη και τον Άρη.

Οι αστρονόμοι οι οποίοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του νέου αυτού πλανήτη, τονίζουν ότι η όλη διαδικασία έχει βοηθήσει αρκετά στην απάντηση του βασανιστικού ερωτήματος που απασχολεί ολόκληρη την ανθρωπότητα και αφορά την μοναξιά μας μέσα στο σύμπαν.

«Ο νέος αυτός πλανήτης έχει βοηθήσει αρκετά στην μελέτη της πιθανής ύπαρξης ζωής στο σύμπαν», σχολιάζει ο Michel Mayor, αστρονόμος από το πανεπιστήμιο της Geneva και ένας από τους 11 ευρωπαίους επιστήμονες οι οποίοι ανακάλυψαν τον νέο πλανήτη.

Υπάρχουν ακόμα πολλά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν για το νέο αυτό πλανήτη. Ωστόσο υπάρχει ακόμα και η πιθανότητα να κριθεί ακατάλληλος για την ανάπτυξη της ανθρώπινης ζωής.

Ουσιαστικά όμως γειτνιάζει με τη γη.

Σε μια απόσταση 120 τρις μιλίων, ο κόκκινος μικρός δορυφόρος, γύρω από τον οποίο κινείται αυτός ο πλανήτης, είναι ένας από τους 100 πιο κοντινούς στη γη.

Τα αποτελέσματα της ανακάλυψης αυτής δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics.

Ο Alan Boss, ο οποίος εργάζεται στο Ινστιτούτο Carnegie της Ουάσιγκτον, όπου και οι ευρωπαίοι επιστήμονες ολοκλήρωσαν την ανακάλυψη τους, αποκάλεσε ορόσημο στην ανθρώπινη ιστορία την παραπάνω ανακάλυψη.

Ο πλανήτης ανακαλύφθηκε με τη βοήθεια ενός διαστημικού τηλεσκόπιου που βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο στην περιοχή La Silla, της Χιλής και πιο συγκεκριμένα αποτελεί ένα ειδικό μέσο το οποίο διαχωρίζει το φως για την ανίχνευση κινήσεων σε διάφορα μήκη κύματος. Οι κινήσεις αυτές αντιπροσωπεύουν την ύπαρξη άλλων κόσμων. 

Αυτό το οποίο παρατηρήθηκε ήταν ένας πλανήτης ο οποίος περιστρέφεται γύρω από το μικρό κόκκινο άστρο, Gliese 581. Αυτά τα μικρά κόκκινα άστρα (κόκκινοι νάνοι)  είναι άστρα χαμηλής ενέργειας τα οποία αποδίδουν ασθενές αμυδρό κόκκινο φως και έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε σχέση με αστέρια όπως ο ήλιος.

Η ανακάλυψη του πλανήτη, ο οποίος ονομάστηκε 581 c, θα βοηθήσει οπωσδήποτε σε παρόμοιες μελέτες πλανητών οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από αμυδρούς αστέρες. Σχεδόν ένα ποσοστό 80% των αστέρων που βρίσκονται κοντά στη γη είναι κόκκινοι νάνοι.

Ο νέος πλανήτης διαθέτει μάζα έως και πέντε φορές μεγαλύτερη από αυτή της γης και η βαρύτητα σε αυτόν είναι 1,6 φορές μεγαλύτερη από τη γη. Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σίγουροι για το εάν η επιφάνεια του πλανήτη είναι βραχώδης ή εάν είναι ουσιαστικά μια παγωμένη μπάλα με κάποιες ποσότητες υγρής μορφής νερού στην επιφάνεια του.

Εάν ο πλανήτης αυτός είναι βραχώδης όπως η γη, ένα από τα πιο πιθανά σενάρια, θα διαθέτει μια διάμετρο έως και 1,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της γης. Εάν όμως αποτελείται από πάγο, τότε η διάμετρος του θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες, ο πλανήτης 581 c θα πρέπει να διαθέτει ατμόσφαιρα, όμως η σύσταση αυτής της ατμόσφαιρας αποτελεί ακόμα ένα μυστήριο. Εάν η ατμόσφαιρα αυτή είναι πολύ λεπτή τότε η θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλανήτη θα είναι υπερβολικά υψηλή.

Παρόλα αυτά η ερευνητική ομάδα υπολογίζει ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη είναι γύρω στους 32 – 104 βαθμούς, κάτι το οποίο είναι αρκετά ενθαρρυντικό.

Έως σήμερα και οι 220 πλανήτες που έχουν μελετηθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα παρουσίαζαν προβλήματα σε σχέση με τη θερμοκρασία τους, το μέγεθος τους και τη σύσταση της ατμόσφαιρας τους.

Ο νέος πλανήτης φαίνεται να  διαθέτει αρκετά καλές συνθήκες ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι επιστήμονες.

Ο Chris McKay, ειδικός αστροβιολόγος από τη  Nasa, αναφέρει:  «Η ανακάλυψη αυτού του πλανήτη είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η ύπαρξη ζωής σε αυτόν δεν είναι βέβαιη όμως είναι ένας πλανήτης ο οποίος μοιάζει αρκετά με τη γη και διαθέτει προοπτικές αποίκησης και φιλοξενίας της ανθρώπινης ζωής».

«Εκτός του ότι ο νέος πλανήτης διαθέτει τη σωστή θερμοκρασία είναι πιθανότατα πλημμυρισμένος από νερό σε υγρή μορφή», εικάζει ο Stephane Udry, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ωστόσο η υπόθεση αυτή βασίζεται στις θεωρίες της δημιουργίας των πλανητών και όχι σε επιστημονικές ενδείξεις.

«Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το νερό στην υγρή μορφή του είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξης της ζωής», σχολιάζει ο Xavier Delfosse, συνεργάτης της έρευνας από το πανεπιστήμιο Grenoble της Γαλλίας.

«Λόγω της θερμοκρασίας του και της σχετικής εγγύτητας του στη γη, αυτός ο πλανήτης είναι ένας από τους πιο πιθανούς στόχους των μελλοντικών διαστημικών αποστολών της έρευνας της εξωγήινης μορφής ζωής».

Κάποιοι άλλοι αστρονόμοι εφιστούν προσοχή και αναφέρουν ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να γνωρίζουμε εάν υπάρχει νερό στον πλανήτη.

«Θα πρέπει να προηγηθούν αρκετές μελέτες πριν μπορέσουμε να πούμε με σιγουριά ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει νερό στον πλανήτη», αναφέρει ο Steve Maran πρώην αστρονόμος της Nasa και μέλος της American Astronomical Society.

Το νέο πλανητικό σύστημα βρίσκεται σε απόσταση 20,5 έτη φωτός από τη γη, κάνοντας τον Gliese 581 έναν από τους 100 πιο κοντινούς αστέρες στη γη.

«Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμα τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να φτάσει κάποιος σε ένα τέτοιο πλανήτη», προσθέτει ο Maran.

Ο πλανήτης αυτό απέχει από το μητρικό της άστρο 14 φορές λιγότερο απ' ότι η Γη από τον Ήλιο. Επίσης εικάζεται ότι ο αστέρας αυτό θα φαίνεται από τον πλανήτη 581 c σε ένα μέγεθος 20 φορές μεγαλύτερο από το φεγγάρι μας.

Τέλος σύμφωνα με κάποιες θεωρίες αυτός ο πλανήτης δεν θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και έτσι η μια πλευρά του θα είναι πάντα ηλιόλουστη ενώ η αντίθετη πάντα σκοτεινή.

Δυο ομάδες αστρονόμων, μια στην Ευρώπη και άλλη μια στις ΗΠΑ, συναγωνίζονται για την ανακάλυψη ενός εξωηλιακού πλανήτη όπως ο 581 c.

Η ευρωπαϊκή ομάδα μελέτησε 100 διαφορετικά αστέρια χρησιμοποιώντας το όργανο HARPS (Γωνιακή Ταχύτητα Υψηλής Ακρίβειας για την Αναζήτηση Πλανητών) για την ανίχνευση αυτού του πλανήτη, αναφέρει ο Xavier Bonfils από το Lisbon Observatory.

Οι προσπάθειες των επιστημόνων εστιάζονται σε αστέρια όπως ο ήλιος με την προοπτική της ανακάλυψης ενός πλανήτη το οποίο θα βρίσκεται σε μια πολύ καλή απόσταση από τον αστέρα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται.

Ας ελπίσουμε οι προσπάθειες αυτές να αποδώσουν καρπούς όσο το δυνατόν συντομότερα προς όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας.

http://www.pame.gr
www.anexigita.com

Ο πληθωρισμός στο αρχέγονο σύμπαν

Oι λόγοι που οδηγούν στον πληθωρισμό είναι σωστοί;

Mια κριτική στην πληθωριστική κοσμολογία από τον Roger Penrose

Η πληθωριστική κοσμολογία αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης κοσμολογικής σκέψης…. Πριν προχωρήσω στην κριτική μου, θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι οι ενστάσεις μου δεν αποδεικνύουν ότι η πληθωριστική κοσμολογία είναι λάθος. Απλώς αποτελούν ένα κίνητρο για να αμφισβητήσουμε την πλειονότητα των λόγων που παρουσιάζουν την πληθωριστική θεωρία ως απαραίτητη. Υπενθυμίζουμε ότι πολλές σημαντικές επιστημονικές ιδέες του παρελθόντος είχαν βασιστεί (εν μέρει) σε λόγους που δεν άντεξαν στο φως της μεταγενέστερης νόησης.
Ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι η προσκόλληση του Einstein στην αρχή του Mach, οι σχέσεις στη φυσική ορίζονται αποκλειστικά μεταξύ των σωμάτων και η έννοια του χώρου υποβάθρου θα πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Μεταγενέστερες αναλύσεις [Ozsvath & Schucking (1962, 1969)] της θεωρίας του Einstein έδειξαν ότι στη γενική θεωρία της σχετικότητας δεν ενσωματώνεται τελικά η αρχή του Mach, ανεξάρτητα από την ώθηση που της έδωσε αυτή η ιδέα. (Ωστόσο, υπάρχουν νεώτερες εξελίξεις πάνω στο θέμα αυτό, οι οποίες θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως ένα είδος ένδειξης ότι η θεωρία του Einstein τελικά ακολουθεί την αρχή του Mach).
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ανακάλυψη της κυματικής εξίσωσης του ηλεκτρονίου από τον Dirac, ο οποίος βασίστηκε πλήρως στην απαίτηση ύπαρξης μιας εξίσωσης πρώτης τάξης. Μεταγενέστερες μελέτες της Κβαντικής Θεωρίας Πεδίου αποδεικνύουν ότι δεν είναι απαραίτητο να ισχύει αυτή η απαίτηση.
Κατά τον ίδιο τρόπο, αν οι παρατηρησιακές προβλέψεις της πληθωριστικής κοσμολογίας επιβεβαιωθούν, οποιαδήποτε ανεπάρκεια στους λόγους που ώθησαν στη διατύπωσή της θα είναι λιγότερο σημαντική και η θεωρία θα είναι σε θέση να σταθεί από μόνη της, χωρίς τη βοήθεια του αρχικού συλλογισμού που οδήγησε τον Guth και άλλους σε αυτή τη θεωρία.
Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές της πληθωριστικής θεωρίας έχουν προβεί σε μερικές σαφείς προβλέψεις που, τα τελευταία χρόνια, έχουν σταθεί αρκετά καλά έναντι διάφορων εντυπωσιακών νέων παρατηρησιακών δεδομένων.
Πιστεύω ότι στην κοσμολογία, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη επιστήμη, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε θέματα που αφορούν την προέλευση του σύμπαντος. Οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερα ισχυρή συναισθηματική σχέση με ερωτήματα που αφορούν την προέλευση του σύμπαντος – μερικές φορές αυτή σχετίζεται είτε έμμεσα είτε άμεσα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις…
Ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος συνεπάγεται την ύπαρξη μιας εξαιρετικού βαθμού ακρίβειας στον τρόπο με τον οποίο το σύμπαν γεννήθηκε κατά τη Μεγάλη Έκρηξη, κάτι που αποτελεί μέχρι και σήμερα μυστήριο.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: η μελλοντική επιστήμη θα μπορέσει να λύσει αυτό το μυστήριο, παρόλο που αυτό σήμερα βρίσκεται εκτός επιστημονικής κατανόησης;
Ή πρέπει να αφεθούμε να πιστέψουμε στην ύπαρξη κάποιας «Θεϊκής δράσης»; Η άποψη των υποστηρικτών της πληθωριστικής θεωρίας είναι διαφορετική, πιστεύουν ότι η θεωρία τους ουσιαστικά «λύνει» αυτό το μυστήριο και η πεποίθησή τους αυτή κάνει την πληθωριστική άποψη τόσο δημοφιλή.
Παρ’ όλα αυτά δεν έχω δει πουθενά να εξετάζονται με σοβαρό τρόπο από τους πληθωριστές τα μυστήρια που απορρέουν από το δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο!
Αντ’ αυτού, οι υποστηρικτές του πληθωρισμού ασχολούνται συνήθως με τρία συγκεκριμένα προβλήματα του καθιερωμένου κοσμολογικού προτύπου, εκ των οποίων όλα σχετίζονται με την αρχική ακρίβεια στο πρώιμο σύμπαν.
Πρόκειται για το πρόβλημα του ορίζοντα, το πρόβλημα της ομαλότητας και το πρόβλημα της επιπεδότητας. Στο καθιερωμένο πρότυπο, αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με μία «ακριβή ρύθμιση» της αρχικής κατάστασης της Μεγάλης Έκρηξης, κάτι που οι πληθωριστές θεωρούν «άσχημο».
Ισχυρίζονται ότι η ανάγκη για μια ακριβή ρύθμιση της αρχικής κατάστασης εξαλείφεται στην πληθωριστική περιγραφή και γι αυτό τη θεωρούν μία πιο αισθητικά ευχάριστη φυσική εικόνα.
Το συμπέρασμα της γενικής χωρικής επιπεδότητας που προκύπτει μέσα από τη θεωρία του πληθωρισμού συγκαταλέγεται επίσης στα θετικά της στοιχεία, από αισθητικής απόψεως.
Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με αυτά τα επιχειρήματα που βασίζονται σε αισθητικά κριτήρια. Υπάρχουν ορισμένα θεμελιώδη στοιχεία της πληθωριστικής εικόνας των οποίων η αισθητική υπόσταση είναι κάπως αμφισβητήσιμη, όπως για παράδειγμα η εισαγωγή ενός βαθμωτού πεδίου (ή και περισσότερων ανεξάρτητων βαθμωτών πεδίων, αν προβλέπονται περισσότερες από μια περίοδοι πληθωρισμού) που δε σχετίζεται με κανένα από τα υπόλοιπα γνωστά πεδία της φυσικής και το οποίο έχει πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες, και ως μοναδικό σκοπό να δουλέψει η θεωρία του πληθωρισμού.
Επίσης, πολλές διαμάχες προκαλεί η βασισμένη σε αισθητικά κριτήρια προτίμηση στην περίπτωση Κ=0.
Γνωρίζω πολλούς μαθηματικούς (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) που θεωρούν ότι η υπερβολική περίπτωση (Κ<0) είναι μακράν η πιο όμορφη! Άλλοι πάλι προτιμούν την «ευκολία» ενός χωρικά πεπερασμένου σύμπαντος (Κ>0)….
Ο πληθωρισμός είναι προφανώς εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ των κοσμολόγων σήμερα, έτσι είναι σημαντικό να δούμε πόσο καλά εδραιωμένη είναι αυτή η μοδάτη θεωρία.
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η βασική μου ένσταση για την ιδέα του κοσμικού πληθωρισμού αφορά κυρίως τα κίνητρα που οδήγησαν στη δημιουργία του. Ας εξετάσουμε πρώτα το πρόβλημα του ορίζοντα και πως αυτό αντιμετωπίζεται από την πληθωριστική κοσμολογία όπου για παράδειγμα, η εξίσωση των θερμοκρασιών υποβάθρου στις διαφορετικές κατευθύνσεις πιστεύεται ότι είναι το αποτέλεσμα της θερμικής ισορροπίας στο πρώιμο σύμπαν. Ο πληθωρισμός εισήχθη για να επιτρέψει αυτήν τη θερμική ισορροπία.
Ωστόσο, γίνεται μια μεγάλη παρανόηση όταν θεωρούμε ότι η ομοιομορφία του πρώιμου σύμπαντος είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας θερμικής ισορροπίας, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ομοιομορφία στη θερμοκρασία υποβάθρου, στην πυκνότητα της ύλης ή στη χωροχρονική γεωμετρία γενικότερα.
Πράγματι, αποτελεί θεμελιώδη παρανόηση το να προσπαθεί κανείς να εξηγήσει γιατί το σύμπαν είναι τόσο εκλεκτό από οποιαδήποτε άποψη χρησιμοποιώντας μια διαδικασία θερμικής ισορροπίας. Διότι, αν αυτή κάνει πραγματικά κάτι (όπως την εξίσωση των θερμοκρασιών διαφορετικών περιοχών), τότε σίγουρα προκαλεί αύξηση της εντροπίας. Κατά συνέπεια, το σύμπαν θα ήταν ακόμα πιο εκλεκτό πριν από τη θερμική ισορροπία από ότι μετά από αυτή.
Το μόνο που επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο είναι η αύξηση της δυσκολίας που μέχρι τώρα αντιμετωπίζαμε στο να κατανοήσουμε την αρχική εξαιρετικά εκλεκτή φύση του σύμπαντος.
Υπάρχουν βέβαια αρκετά θεμελιώδους σημασίας προβλήματα που σχετίζονται με την παραδόξως τόσο περιορισμένη κατάσταση του πρώιμου σύμπαντος. Αυτοί οι περιορισμοί, ωστόσο, είναι θεμελιώδους σημασίας και για την ίδια την ύπαρξη του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής. Δε μπορούμε να εξηγήσουμε αυτούς τους περιορισμούς προσφεύγοντας απλώς και μόνο στις διάφορες εκφράσεις του δεύτερου θερμοδυναμικού νόμου (όπως π.χ. η θερμική ισορροπία).
Για να εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτό το θέμα, ας εξετάσουμε την ισότητα των θερμοκρασιών που παρατηρούμε στις διάφορες κατευθύνσεις από τη θέση που καταλαμβάνουμε στο σύμπαν.
Έστω πως ανακαλύπτουμε πράγματι ότι οι θερμοκρασίες σε δυο απομακρυσμένες περιοχές ήταν ίσες κάποια χρονική στιγμή t₁ στο πρώιμο σύμπαν και έστω ότι μας προβληματίζει αυτό το «τόσο εκλεκτό» γεγονός.
Εξετάζουμε λοιπόν δυο πιθανά ενδεχόμενα:
(α) ότι ακόμα πιο πριν – σε κάποια χρονική στιγμή t₀ – oι θερμοκρασίες ήταν πράγματι άνισες και εξισώθηκαν μέσα από μια διαδικασία θερμικής ισορροπίας που έλαβε χώρα μεταξύ των χρονικών στιγμών t₀ και t₁, ή εναλλακτικά
(β) ότι και τη χρονική στιγμή t₀ οι δυο θερμοκρασίες ήταν ίσες και δε χρειάστηκε κάποια θερμική ισορροπία.
Στην περίπτωση (α) διαπιστώνουμε ότι υπήρξε μια αύξηση της εντροπίας μεταξύ των χρονικών στιγμών t₀ και t₁, το οποίο καθιστά τη χρονική στιγμή t₀ ακόμη πιο εκλεκτή από τη χρονική στιγμή t₁, με αποτέλεσμα το μυστήριο της εκλεκτότητας να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Το πρόβλημα έχει γίνει ακόμα χειρότερο!
Στην περίπτωση (β), από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα της εκλεκτότητας τη χρονική στιγμή t₀, τουλάχιστον, δεν είναι χειρότερο από αυτό της χρονικής στιγμής t₁.
Σε καμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν έχει δοθεί κάποια εξήγηση στο γιατί το σύμπαν είανι τόσο εκλεκτό, διαπιστώνουμε όμως ότι η επίκληση της θερμικής ισορροπίας ως λύση σε αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι κάτι περισσότερο από άχρηστη!
Ας έρθουμε τώρα στα άλλα ερωτήματα που η πληθωριστική θεωρία φιλοδοξεί να απαντήσει. Πως μπορούμε να εξηγήσουμε την ομοιομορφία (και την επιπεδότητα) του σύμπαντος; Σε αυτήν την περίπτωση, το βασικό επιχείρημα του πληθωρισμού διαφέρει. Αυτό που κατέστησε το σύμπαν τόσο ομοιόμορφο (και χωρικά επίπεδο) υποστηρίζεται ότι ήταν η εκθετική διαστολή της πληθωριστικής περιόδου. Και εδώ όμως υπάρχει μια θεμελιώδους σημασίας παρανόηση.
Η βασική ιδέα είναι ότι αν όλα γεννιούνταν από μια πρωταρχική γενική κατάσταση, το αποτέλεσμα του «τεντώματος» λόγω της εκθετικής διαστολής της πληθωριστικής περιόδου θα ήταν να εξομαλυνθούν όλες οι ανωμαλίες της αρχικής αυτής κατάστασης.
Φυσικά, για να δούμε αν αυτό έχει κάποια πιθανότητα να συμβεί πρέπει να γνωρίζουμε τη μορφή της γεωμετρίας της πρωταρχικής γενικής κατάστασης. Μια σημαντική προϋπόθεση είναι ότι αυτή η κατάσταση θα πρέπει να είναι, σε μικρή κλίμακα, ομαλή. Αλλά τα μορφοκλασματικά σύνολα (fractals sets), για παράδειγμα, δεν εξομαλύνονται ποτέ, όσο και να τα τεντώσουμε.
Αρκεί να θυμηθούμε το σύνολο Mandelbrot που απεικονίζεται στο σχήμα, το οποίο φαίνεται να γίνεται όλο και λιγότερο ομαλό όσο περισσότερο μεγεθύνεται.

Το σύνολο Mandelbrot (wolfram.com)

Ωστόσο, μπορώ να ακούσω τον αναγνώστη να σιγανομουρμουρίζει: σίγουρα αυτή είναι μια ειδική περίπτωση. Εντάξει, ίσως υπάρχουν ορισμένες παθολογικές περιπτώσεις στις οποίες το τέντωμα δεν ομαλοποιεί τα πράγματα, αλλά σίγουρα στη γενική ρεαλιστική περίπτωση δε θα πρέπει να αναμένουμε τέτοιες καταστάσεις.
Δυστυχώς αυτό δεν είναι καθόλου προφανές. Μια μορφοκλασματική μορφή – ή κάτι ακόμα χειρότερο – είναι αυτό για το οποίο θα πρέπει, σχεδόν βέβαια, να είμαστε προετοιμασμένοι ότι θα συναντήσουμε σε μία αρχική γενική κατάσταση. Ασφαλώς, όποια κι αν είναι η αρχική δομή, δεν περιμένουμε έτσι απλά να ομαλοποιείται μέσω μιας φυσικής που επιτρέπει πληθωριστικές διαδικασίες. Γιατί; Ο λόγος δεν έχει να κάνει με τεχνικές λεπτομέρειες, είναι απλά έμφυτος στην παρανόηση ότι το πραγματικό σύμπαν γεννήθηκε από μια κατάσταση – το οποίο δεν μπορεί να συνέβη λόγω του δεύτερου θερμοδυναμικού νόμου.
Αν θέλουμε να σχηματίσουμε μια ιδέα του πως θα ήταν αυτή η αρχική κατάσταση, πρέπει να θεωρήσουμε τα τελικά στάδια ενός κλειστού συστήματος που καταρρέει και στη συνέχεια να αντιστρέψουμε τη ροή του χρόνου. Οπότε, η γενική Μεγάλη Έκρηξη θα δινόταν από τη χρονικά ανεστραμμένη μορφή ενός συνονθυλεύματος από ψυχρές μελανές οπές.
Φυσικά, δε ζητώ από τον αναγνώστη, να κατανοήσει αμέσως τη λεπτή και περίπλοκη μορφοκλασματική γεωμετρία μιας Μεγάλης Σύνθλιψης! Δεν έχω φτάσει ούτε εγώ ο ίδιος σε μια εις βάθος κατανόηση και δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι που να γνωρίζουν περισσότερο γι αυτή. Δεν είναι απαραίτητη όμως η λεπτομερής γνώση αυτής της γεωμετρίας.
Για να καταλάβουμε την ουσία του ζητήματος, ας θεωρήσουμε ένα οποιοδήποτε μοντέλο καταρρέοντος σύμπαντος, το οποίο θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε από κάποια ιδιαίτερα ανώμαλη αρχική διαστελλόμενη κατάσταση. Αυτό το σύμπαν θα πρέπει να καταρρεύσει σε κάτι. Η κατάρρευσή του, πράγματι, θα οδηγήσει σε κάποιο είδος γενικής χωροχρονικής μοναδικότητας, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από ακριβή μαθηματικά θεωρήματα. Αν σε αυτό το μοντέλο αντιστρέψουμε τη χρονική κατεύθυνση – υποθέτοντας χρονικά συμμετρικούς δυναμικούς νόμους – λαμβάνουμε ένα σύμπαν που αρχίζει από μια γενικού τύπου μοναδικότητα η οποία εξελίσσεται σε κάποιο σύμπαν ανώμαλου τύπου.
Είναι πιθανόν να μην υπάρχει πληθωρισμός σε αυτήν την εξέλιξη, παρόλο που οι χρονικά αντιστρέψιμοι φυσικοί νόμοι θα τον επέτρεπαν. Το θέμα είναι ότι ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι πληθωρισμός, η ύπαρξη μιας τέτοιας πληθωριστικής περιόδου είναι προφανώς άχρηστη όσον αφορά την προσπάθεια να αποδειχθεί ότι μια γενική μοναδικότητα θα εξελιχθεί σε ένα ομοιόμορφο (ή χωρικά επίπεδο) σύμπαν.
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε που βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα… Το σύμπαν ήταν εξαιρετικά εκλεκτό κατά τη Μεγάλη Έκρηξη. Και πρέπει να ήταν, αν ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος υπήρχε από την αρχή. Όλες οι διαδικασίες θερμικής ισορροπίας βασίζονται στο δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο. κατά συνέπεια δεν εξηγούν ούτε γιατί υπάρχει ούτε γιατί το σύμπαν είναι τόσο εκλεκτό. Επιπλέον, όλες οι διαδικασίες που οδηγούν σε αυθόρμητο σπάσιμο της συμμετρίας και όλες οι αλλαγές φάσης (οι οποίες είναι απαραίτητες στον πληθωρισμό) πραγματοποιούνται χάρη στο δεύτερο νόμο.
Όλες αυτές οι διαδικασίες δεν επεξηγούν τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο: τον χρησιμοποιούν.
Επιπρόσθετα, όλοι οι υπολογισμοί της πληθωριστικής κοσμολογίας υποθέτουν μια χωροχρονική FLRW γεωμετρία, ή κάτι που να της μοιάζει, κάτι που να της μοιάζει, κάτι που δε δίνει κανένα στοιχείο για το τι θα συνέβαινε στη γενική περίπτωση.
Αν θέλουμε να καταλάβουμε γιατί το σύμπαν ήταν αρχικά τόσο εκλεκτό, λόγω της εξαιρετικής ομοιομορφίας του, θα πρέπει να επικαλεσθούμε τελείως διαφορετικά επιχειρήματα από αυτά στα οποία βασίζεται η πληθωριστική κοσμολογία.
http://physicsgg.me
www.anexigita.com

H NASA θα στείλει «παρέα» στη Σελήνη

Θέλει να τοποθετήσει έναν αστεροειδή στην τροχιά του δορυφόρου μας

Η NASA σχεδιάζει να «συλλάβει» έναν αστεροειδή και να τον θέσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη

Λονδίνο 

Ενα σχέδιο βγαλμένο κυριολεκτικά από ταινία επιστημονικής φαντασίας επεξεργάζεται η NASA. Ερευνητές του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Keck υποστηρίζουν ότι η NASA αναζητεί τρόπο για να μαγνητίσει έναν μικρό αστεροειδή, να τον βγάλει από την τροχιά του και να τον τοποθετήσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Στόχος του εγχειρήματος είναι να αναπτυχθούν τρόποι ασφαλούς προσέγγισης και παραμονής σε αστεροειδείς για μελλοντικές αποστολές.

Δορυφόρος… στον δορυφόρο

Τα στελέχη του Keck αναφέρουν ότι έχει ήδη εκπονηθεί μια πρώτη πρόταση για το όλο εγχείρημα. Σύμφωνα με αυτή, ένα ρομποτικό σκάφος θα πλησιάσει έναν μικρό αστεροειδή και θα τον «φυλακίσει» μέσα σε έναν διαστημικό σάκο. Στη συνέχεια το σκάφος θα μεταφέρει τον σάκο κοντά στη Σελήνη και θα απελευθερώσει τον αστεροειδή ο οποίος θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον φυσικό μας δορυφόρο.

Ενας πιθανός στόχος σύμφωνα με τους ειδικούς του Keck είναι ο 1999 Α010, ένας μικρός διαστημικός βράχος με διάμετρο 7 μέτρα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το αν τελικά αποφασισθεί, η αποστολή μπορεί να οργανωθεί και να πραγματοποιηθεί μέσα στην επόμενη 15ετία. Εκτιμούν ότι το κόστος θα κυμανθεί στα ίδια επίπεδα με εκείνα της αποστολής του Curiosity στον Αρη, δηλαδή περί τα 2,5 δισ. δολάρια.

Προπομπός

Στο ερώτημα σχετικά με το ποια είναι η χρησιμότητα μιας τέτοιας αποστολής, οι ειδικοί που κλήθηκαν να απαντήσουν αναφέρουν ότι πιθανότατα πρόκειται για μια πρόβα τζενεράλε μελλοντικών αποστολών σε αστεροειδείς.

Τα τελευταία χρόνια έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη διάφορες αποστολές εξερεύνησης μεγάλων αστεροειδών. Υπάρχει μάλιστα επιθυμία όχι μόνο κρατών αλλά και του ιδιωτικού τομέα για την προσπάθεια εντοπισμού και εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και άλλων πολύτιμων για εμάς «συστατικών» των αστεροειδών. Αν τελικά το σχέδιο της NASA υλοποιηθεί, αναμένεται να προσφέρει σημαντικά στοιχεία που θα βοηθήσουν στην οργάνωση αποστολών «εκμετάλλευσης» αστεροειδών.

http://www.tovima.gr
www.anexigita.com

Το τηλεσκόπιο ALMA καταγράφει τον σχηματισμό πλανητών

Καλλιτεχνική άποψη του συστήματος HD142527

Μια άκρως εντυπωσιακή αλλά και ενδιαφέρουσα κοσμική καταγραφή πραγματοποιεί διεθνής επιστημονική ομάδα με το τηλεσκόπιο ALMA που βρίσκεται στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Οι ερευνητές παρατηρούν έναν κοσμικό «τοκετό». Εντόπισαν ένα νεαρό άστρο γύρω από το οποίο αρχίζει να δημιουργείται ένα πλανητικό σύστημα. Συγκεκριμένα οι επιστήμονες εντόπισαν τον σχηματισμό δύο πλανητών και απεικόνισαν το φαινόμενο, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά.

Ένας πλανήτης γεννιέται
Οι ερευνητές παρατηρούν το άστρο HD 142527 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 450 ετών φωτός από τη Γη. Πρόκειται για ένα άστρο που βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ζωής του. Γύρω του έχει δημιουργηθεί ένας δίσκος κοσμικής ύλης που αποτελείται από τα «υπολείμματα» (σκόνη, αέρια) του νεφελώματος μέσα στο οποίο γεννήθηκε.

Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο ALMA που είναι τοποθετημένο σε ύψος πέντε χιλιάδων μέτρων εντόπισε γιγάντιες δέσμες αερίου να ξεφεύγουν από τον δίσκο ύλης του άστρου και να «ρέουν» σταθερά στο κενό ανάμεσα στον δίσκο και το άστρο. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε εικόνες από το φαινόμενο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτή τη στιγμή γύρω από το άστρο σχηματίζονται δύο πλανήτες, πιθανότατα δύο γίγαντες αερίου σαν τον Δία.

Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν άμεσες εικόνες της γέννησης ενός πλανήτη και, όπως είναι ευνόητο, οι παρατηρήσεις προσφέρουν νέα σημαντικά στοιχεία για ένα από τα πιο σημαντικά κοσμικά φαινόμενα.

«Οι αστρονόμοι είχαν προβλέψει την ύπαρξη αυτών των δεσμών κοσμικής ύλης αλλά είναι η πρώτη φορά που έχουμε άμεση οπτική επαφή. Χάρη στο ALMA μπορέσαμε να παρατηρήσουμε αυτές τις δέσμες. Θα μάθουμε περισσότερα για τον μηχανισμό του σχηματισμού των πλανητών και θα δούμε αν οι υπάρχουσες θεωρίες για αυτό το φαινόμενο είναι ορθές» αναφέρει ο Σάιμον Κασάσους, του Πανεπιστημίου της Χιλής που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Εικόνα από το τηλεσκόπιο ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array). Ο δίσκος αερίου και η κοσμική ύλη γύρω από το νεαρό άστρο HD 142527. CREDIT: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), S. Casassus et al.

www.tovima.gr - phys.org

Πίδακες του Μίλκι Ουέι καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα του ουρανού!

Οι γιγάντοι πίδακες εκτείνονται πάνω και κάτω από το επίπεδο του Γαλαξία (Πηγή: E.Carretti, CSIRO. S-PASS., A.Mellinger, U of Central Michigan, E.Bressert)  

Λονδίνο

Αν τα μάτια μας ήταν αρκετά ευαίσθητα, δύο γιγάντιοι πίδακες σωματιδίων που πηγάζουν στην καρδιά του Γαλαξία μας θα φαίνονταν να καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα του γήινου ουρανού, διαπιστώνουν έκπληκτοι οι αστρονόμοι.

Οι δυσεξήγητοι αυτοί πίδακες αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια (πρωτόνια και ηλεκτρόνια) που εκτοξεύονται πάνω και κάτω από το επίπεδο του Γαλαξία. Έχουν μάλιστα τόσο υψηλή ενέργεια ώστε θα μπορούσαν  να αποστειρώσουν τη Γη αν έπεφταν πάνω της -ευτυχώς ο πλανήτης μας βρίσκεται στο επίπεδο του γαλαξία και δεν πρόκειται να βρεθεί στο στόχαστρο.

Οι δύο πίδακες που κινούνται προς αντιδιαμετρικές κατευθύνσεις έχουν συνολικό μήκος 50.000 έτη φωτός (το μισό της διαμέτρου του Μίλκι Ουέι) και κινούνται προς το διαγαλαξιακό κενό με ταχύτητα 3,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Αν ήταν ορατοί στη Γη θα εκτείνονταν από τη μια άκρη του ορίζοντα ως την άλλη.

«Με εξαίρεση τον ίδιο τον γαλαξιακό δίσκο, αυτές οι δομές είναι οι μεγαλύτερες δομές που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στον Γαλαξία» σχολίασε ο Ετόρε Καρέτι, ερευνητής του Κοινοπολιτειακού Οργανισμού Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας (CSIRO) στην Αυστραλία.

Η ανακάλυψη της ομάδας του δημοσιεύεται στο Nature.

Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν αποκαλύψει ότι πάνω και κάτω από το γαλαξιακό επίπεδο υπάρχουν περιοχές που εκπέμπουν ακτίνες γάμμα (αόρατο φως υψηλής ενέργειας) και ονομάστηκαν «φυσαλίδες Φέρμι».

Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν αυτές τις δομές, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο του Παρκς στην Αυστραλία, το οποίο διέκρινε τους πίδακες στις ίδιες περιοχές με τις φυσαλίδες. Όπως φαίνεται, οι ακτίνες γάμμα εκπέμπονται από τα σωματίδια του πίδακα λόγω των ισχυρών μαγνητικών πεδίων μέσα στα οποία κινούνται τα σωματίδια αυτά.

Προς το παρόν, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να είναι βέβαιοι για το μηχανισμό σχηματισμού των πιδάκων. Υποψιάζονται ωστόσο ότι τα σωματίδια προέρχονται κυρίως από σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες, γερασμένα άστρα που εκρήγνυνται καθώς πεθαίνουν) ή από νεογέννητα άστρα.

Τα τεράστια ποσά μαγνητικής ενέργειας που περιέχουν τα σωματίδια δεν αποκλείεται επίσης να σχετίζονται με το μαγνητικό πεδίο που είναι γνωστό ότι διατρέχει τον Γαλαξία.

«Το αέριο που απελευθερώνουν οι εκρήξεις σουπερνόβα είναι μαγνητισμένο» επισημαίνει ο Καρέτι στο Space.com. «Επιπλέον, ολόκληρη η περιοχή του γαλαξιακού κέντρου διαθέτει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Οι πίδακες, αποτελούμενοι από φορτισμένα σωματίδια, μπορούν να παγιδεύουν τα μαγνητικά πεδία μέσα στα οποία είναι εμβαπτισμένα».

«Τα ευρήματα αυτά», συνεχίζει ο ερευνητής, «μαρτυρούν ότι υπάρχει μια μετακίνηση τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας και μαγνητικών πεδίων από το κέντρο του Γαλαξία στην περιφέρειά του. Πρόκειται για μια αλληλεπίδραση που δεν γνωρίζαμε».

Newsroom ΔΟΛ

www.anexigita.com

Νέες εκπληκτικές εικόνες του 'ζωντανού' Άρη.

Γράφει ο ανεξήγητος παράξενος.
Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες ψάχνουν για αποδείξεις ότι ο Άρης κάποτε στο παρελθόν  καλύπτονταν από ωκεανούς . Πιστεύεται ότι μια διαδικασία  μετασχηματισμού (terraforming) του Κόκκινου Πλανήτη μπορεί να επιστρέψει το νερό και τη βλάστηση. Και τότε τίθεται το ερώτημα: πώς θα μοιάζει ο Άρης, ως αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών; Στο ερώτημα έχουνι ήδη δοθεί πολλές απαντήσεις, και η κάθε μία από αυτές ήταν απίστευτη. Τώρα υπάρχει μια νέα γνωμοδότηση: Ο Kevin Gill, ένας μηχανικός λογισμικού, έχει δημιουργήσει μερικές μεγάλες εικόνες που δείχνουν το ν κόκκινο πλανήτη "ζωντανό".

"Ο λόγος που τις έφτιαξα ήταν απλά από περιέργεια '',έγραψε ο Kevin, το επάγγελμα του οποίου είναι μηχανικός λογισμικού και όχι ένας πλανητικός επιστήμονας Πολλές από τις υποθέσεις του τις έκανε με βάση συγκρίσεις τοποθεσιών του Άρη και χαρακτηριστικών της Γης (όπως η εγγύτητα των υδάτινων σωμάτων) και στη συνέχεια. χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα φίλτρα δημιούργησε αυτές εικόνες σε ένα πρόγραμμα γραφικών. "

Η απόσταση από την το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας μέχρι την επιφάνεια του Άρη στην εικόνα είναι περίπου 6.200 χιλιόμετρα.

Όπως δήλωσε ο ίδιος,η δουλειά του δεν προορίζεται να είναι ένα επιστημονικό σενάριο και είναι σίγουρος ότι κάποιες από τις υποθέσεις του θα αποδειχτούν ανακριβείς.'Ελπίζω μόνο να διεγείρω τη φαντασία σας , γι 'αυτό παρακαλώ, απολαύστε τες!" όπως έγραψε ο Κέβιν στη σελίδα του στο Google +.
www.anexigita.com